Δημήτρης Μηλιώτης- Η τέχνη και ο άνθρωπος

Γράφει η ΑΛΙΚΗ ΚΑΤΣΑΡΟΥ
Με μεγάλη προσήλωση είδα την έκθεση χαρακτικών “Metamorphosis” του Δημήτρη Μηλιώτη. Η υποδοχή με τα μικρά αποσπάσματα – σημειώσεις των σκέψεων του ίδιου του καλλιτέχνη, θερμή, λειτούργησε ως εισαγωγή με έναν άμεσο και πολύ εσωτερικό τρόπο στον κόσμο των στοχασμών που του προκάλεσε μια λιβελούλα και που διήρκεσαν 29 χρόνια.
Ο προλογισμός της επιμελήτριας Μαρίνας Παπασωτηρίου, εύστοχος, περιγραφικός για τον καλλιτέχνη αλλά και για το ζήτημα του ήχου που τόσο τον απασχολεί.
Η θεώρηση του Μηλιώτη, την οποία πραγματεύεται σε όλη την έκθεση, ότι ο ήχος αποτυπώνεται, έχει χρώμα και σχήμα αποτελεί ένα μεγάλο, ανοιχτό πεδίο σκέψης και πειραματισμού.
Όλη η πορεία της έκθεσης πολύ ενδιαφέρουσα. Χρησιμοποιώ τη λέξη πορεία, διότι δεν πρόκειται για μια έκθεση ξεχωριστών έργων ή για μια θεματική έκθεση. Πρόκειται για μια πορεία. Για μια εξελισσόμενη καλλιτεχνική και τεχνική επίδοση που εντυπωσιάζει.
Αφήνω το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στους ειδικούς.
Γράφω αυτό που αισθάνομαι, ότι κάθε έργο του Μηλιώτη αξίζει για αυτό που βλέπεις, για αυτό που εννοείς, για αυτό που εννοεί ο καλλιτέχνης αλλά και για την ακούραστη αφοσίωσή του στις τεχνικές που το παραδίδουν ως έτοιμο πια έργο. Διότι η προσήλωσή του στις τεχνικές, κλασικές και δικές του πρωτότυπες, η χρήση διαφορετικών μεθόδων, υλικών και ο χρόνος που αφιερώνει σε έκαστο έργο απαιτούν πολύωρη συγκέντρωση, επιμονή και υπομονή.
Αλλά αυτό είναι ο ίδιος ο Μηλιώτης. Ένας αφοσιωμένος άνθρωπος στην Τέχνη. Γι’ αυτό και ως καλλιτέχνης προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον. Από τη μικρή κοινωνική μας συναναστροφή είχα ήδη μια υπερ -θετική γνώμη. Μετά την περιήγησή μου στην “Metamorphosis” επιβεβαιώθηκα.

Το θέμα δεν είναι μόνο ότι ο Δημήτρης Μηλιώτης είναι ταπεινός. Είναι ότι τον διακρίνει μια απλότητα στον τρόπο που βλέπει την τέχνη του, στον τρόπο που αντιμετωπίζει το κοινό του, μια φυσικότητα, ένα “είναι” που δυσκολεύομαι να περιγράψω. Γιατί είναι ένας καλλιτέχνης που βλέπει τη σκέψη, το έργο, το κοινό με έναν αποστομωτικά φυσικό τρόπο. Δεν ξέρει να τα δει αλλιώς. Αυτό τον κάνει αξιαγάπητο και ξεχωριστό. Ο Μηλιώτης απέχει από οποιαδήποτε επιτήδευση και δεν αισθάνεται καν πως ξεχωρίζει, δεν τον ενδιαφέρει. Αγωνιά μονάχα στο να εξηγήσει τις σκέψεις ή την τεχνική ή την επιλογή των χρωμάτων ή το “γιατί” του έργου με τη φυσικότητα του “είναι” του. Ο Μηλιώτης είναι αυτό που κάνει. Ας ταλανίζεται από βαθιά φιλοσοφική αναζήτηση, και ακόμη από μια ίντριγκα που η αφετηρία της είναι ο χώρος των θετικών επιστημών (ας μην ξεχνάμε είναι και μαθηματικός), παραμένει απλός.
Γράφει σε μια σημείωσή του, “η φύση δε φλυαρεί”.
Ούτε ο ίδιος φλυαρεί.
Γιατί, επαναλαμβάνω “είναι” και δεν έχω πραγματικά άλλη λέξη να εκφράσω αυτό που βλέπω στο Μηλιώτη και στα έργα του, από το ρήμα “είναι”.
Από τους πιο προσηλωμένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει σε αυτό που κάνουν, εντυπωσιακά απλός και φυσικός. Πώς θα γίνει να τον γνωρίσουν τον ίδιο και το έργο του, οι μαθητές, οι φοιτητές; Πώς θα γίνει περισσότεροι άνθρωποι να επικοινωνήσουν μέσω της έκθεσής του, αυθεντικά και απλά όπως ο ίδιος, με την τέχνη; Αυτό το άρθρο με αυτό το σκοπό γράφεται. Για να παρακινήσει έστω πέντε, δέκα, μακάρι εκατό ανθρώπους να γνωρίσουν το Μηλιώτη και το έργο του.
Η έκθεση “Metamorphosis” παραμένει ανοικτή στο κοινό ως τις 20 Οκτωβρίου.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook