«Τους αγαπάς τους ανθρώπους ρε γαμώτο» (Μάκης Αρμένης)

Καμιά πραγματικότητα δεν είναι ικανή να αντισταθεί στις εμμονές μας.

Και αν αξίζει κάτι για να τη ζήσεις αυτή την ζωή, είναι η δυνατότητα να παίξεις με τους φόβους σου, να τα παίξεις όλα για όλα. Πολλά πράγματα θέλουν το χρόνο τους τελικά. Και έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιληφθώ, τη γοητεία που μου ασκούσε η μοναξιά. Ένα παράξενο, φλερτ, που μου έδινε την ευκαιρία να επικοινωνήσω, όχι μονάχα με τον εαυτό μου, αλλά με αυτούς κυρίως που θα ήθελα να ήταν δίπλα μου.

Τους δικούς μου ήρωες, τους δικούς μου μύθους, που δεν ήταν χάρτινοι, αλλά φτιαγμένοι με τέτοια στέρεα υλικά, που δεν μου έδιναν καμία αφορμή να αποδράσω.
Θα ήταν ψέμα να υποστηρίξω ότι δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω λαμπερές στιγμές. Υπήρχαν και υπάρχουν.
“Αν η ζωή είναι ένα αστραφτερό κέρας της Αμαλθείας , όχι μόνο δεύτερη αλλά άπειρες ευκαιρίες προσφέρει. Κάθε μέρα κάθε ώρα, οι εκδοχές ζωής που μας δίνονται είναι ατελείωτες. Όταν ζω αυτές τις λαμπερές στιγμές λέω πως ούτε χίλια χρόνια δεν μου φτάνουν για να ζήσω τις ευκαιρίες που αντιλαμβάνομαι .

Φανταστείτε πόσες δεν αντιλαμβάνομαι”
Είναι αλήθεια ότι από μόνη της η λέξη «μοναξιά» μας προκαλεί θλίψη. Και αν εμένα με γοητεύει, είναι γιατί πριν απ’ αυτήν δεν την φοβήθηκα ποτέ μου. Αυτός ο φόβος για την μοναξιά τελικά μας οδηγεί σε μια ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, μια ζωή που περνάει παρέα με τη δυστυχία και ας μην το έχουμε αντιληφθεί. Αυτός ο φόβος του φόβου μπορεί να νικηθεί μόνο με το όνειρο, και για να ονειρευτεί κανείς χρειάζεται ησυχία.
Πολλά πράγματα θέλουν το χρόνο τους και ο χρόνος σιγά σιγά με έκανε να υποψιαστώ ότι δεν υπάρχει μοναξιά. Μοναξιά είναι μόνο ο τρόμος του εχθρικού εγώ. Η Κατερίνα Γώγου είχε ταυτίσει τη μοναξιά με την ελευθερία, το ερημικό προβάδισμα της πρωτοπορίας και το μαρτύριο της ανθρώπινης ανάγκης που αναγκαστικά αφήνεις πίσω σου, «γιατί τους αγαπάς τους ανθρώπους ρε γαμώτο». Εξάλλου όλα για εκείνους γίνονται και οι αγώνες και οι ελευθερίες και οι μοναξιές και οι πρωτοπορίες.
Κάνει καλό η μοναξιά, σιγά σιγά σου σπάει την εξάρτηση σε συμφιλιώνει με το Μεγάλο! Άλλωστε «Χάνεται κάτι όταν είναι δικό σου; Αυτό το «Σου», όταν απαρνιέται την κτητική του ιδιότητα και αφήνει μόνο την αντωνυμία, να νομίζει ιδιοκτήτρια, ποτέ δεν χάνεται». Απ’ αυτή την άποψη δεν υπάρχει απώλεια. «Θέλω να μείνω μόνος», με το «θέλω» να επιβάλλεται από έναν εγωισμό κόντρα σε επιθυμίες. «Θέλω να μείνω μόνος» κόντρα στην επιδίωξη μιας ζωής, να είμαι στο μαζί.

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook