Έχει χρώμα το έγκλημα; 

Το πανελλήνιο είναι συγκλονισμένο μετά την αυτεπάγγελτη παρέμβαση του Εισαγγελέα για τις ειδεχθείς πράξεις του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της χώρας που γέννησε το θέατρο. 

Ωστόσο, οι ψίθυροι και οι φωνές στο διαδίκτυο που ξεκίνησαν την 1^η Φεβρουαρίου με τη συνέντευξη του Νίκου Σ.

στην Ναταλί Χατζηαντωνίου έφτασαν στο σημείο να γίνουν απεγνωσμένες κραυγές. Η κραυγή ενός ανθρώπου για βιασμό που χρονικά δεν παραγράφηκε, υποχρέωσε τελικά τους αρμοδίους να πράξουν τα δέοντα. Λες και ό, τι ανήθικο πρέπει να είναι και τυπικά παράνομο για να διερευνηθεί.  

Γιατί τόση καθυστέρηση;  

Γιατί τόση εμπιστοσύνη στο αλάνθαστο ένστικτο της Υπουργού Πολιτισμού;  

Γιατί τόση περιφρόνηση στα μέσα και τους δημοσιογράφους που εξετέθησαν με την τόλμη και την ουσιαστική άσκηση του επαγγέλματός τους; 

Γιατί τόση αλαζονεία;  

Ορίστε λοιπόν το αποτέλεσμα της ολιγωρίας και της άρνησης να διερευνηθούν οι φήμες που σκέπασαν τη χώρα επί ημέρες:  

Μια Υπουργός που αυτοαναιρείται και χαρακτηρίζει «επικίνδυνο» τον εκλεκτό της, πριν αποφασίσει η Δικαιοσύνη για αυτόν.  

Μια χώρα που μετατράπηκε σε Κολοσσαίο με έτοιμα τα λιοντάρια να κατασπαράξουν τον σκηνοθέτη.  Όλα τα λιοντάρια. Ακόμη και κάτι ξεδοντιασμένα, που μοιάζουν με το τέρας που φέρεται να είναι ο κατηγορούμενος.  

Μια αμφισβήτηση για το αν πρέπει κανείς να μιλάει όταν έχει υποστεί βία αφού οι θεσμικοί παράγοντες δεν αποδεικνύονται πάντοτε εξίσου ταχείς στην διερεύνηση των γεγονότων. 

Μια αηδία για όσους έσπευσαν να κοροϊδέψουν τους καταγγέλλοντες, να υποβαθμίσουν τους δημοσιογράφους, να αναπαραστήσουν την κατάσταση ως γραφική. 

Δυστυχώς η κατάσταση, όχι, δεν είναι γραφική. Είναι τρομακτικά πραγματική. Ο  φάκελος παιδεραστία δεν εξαντλείται στον Έλληνα σκηνοθέτη και την εγκληματική του δράση, αν αυτή αποδειχτεί. Τα σκοτάδια αυτού του κόσμου είναι απλωμένα παντού. Χώρες εκεί που ανατέλλει  ο ήλιος  παραμένουν ακόμη πιο σκοτεινές και από το δρόμο στο Μεταξουργείο που (δεν) ακούγονταν τα βράδια οι παιδικές φωνές… 

Δυστυχώς, οι φάκελοι δεν ανοίγονται όταν μέσα τους κλείνουν ισχυρά ονόματα.

Στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία δολοφονήθηκαν δημοσιογράφοι επειδή έφτασαν κοντά στις αποκαλύψεις μεγάλων οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων. Φαντάζεστε τις απώλειες αν έφταναν κοντά στην αποκάλυψη των ισχυρών πελατών των κυκλωμάτων παιδεραστίας; 

Η πίκρα αυτή δεν έχει κόμμα, ούτε χρώμα. Έχει χρήμα.  Πολύ. 

Γι’ αυτό, ο θαυμασμός για τους Έλληνες -κυρίως δημοσιογράφους-  που μίλησαν, που επέμειναν, που βγήκαν μπροστά πριν τους εισαγγελείς, είναι σήμερα τεράστιος. Έγραψαν ιστορία. Όσο για εκείνους που καταδικάζουν δυνατά και επιδεικτικά εκ των υστέρων… είναι αργά. Ήδη μοιάζουν με τα λιοντάρια της αρένας. Δεν πείθουν.  

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 24ης-2-2021 της ΚΣ στη στήλη Αλι-θινά!

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook