Ασωνίτης Σπύρος

Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη*

Η σημερινή αφιέρωση για κερκυραϊκά ζητήματα βασίζεται στο ξεχωριστό κεφάλαιο «Σπύρος Ασωνίτης».

‘Εχοντας  μια μεγάλη διαδρομή προσφοράς στα κερκυραϊκά καλλιτεχνικά τεκταινόμενα, ιδιαίτερα ως βασικό μέλος της Κερκυραϊκής Σκηνής, με τη θεατρική αριστεία που τον διέκρινε όχι μόνο γιατί είχε τη δυναμική της ψυχής του να εξίσταται «πάντα υπ’ αλλήλων δίχα», αλλά, κυρίως γιατί ο ίδιος ήταν η ψυχή της κάθε παράστασης. Ναι, σήμερα δεν είναι πλέον δίπλα μας στον ίδιο χώρο που τόσο λάτρεψε, στην Κέρκυρά του, όμως ηχεί μαγευτικά, και  παντού, η βροντερή, και συγχρόνως τρυφερή, φωνή της ψυχής του με τις χορδές της υπευθυνότητας και της άμεσης αποτροπής κάθε ηθικής παρατυπίας, κάθε καταρράκωσης που αποτρέπει από το όραμα της αγάπης, της κοινής προσπάθειας, της αμοιβαιότητας.

Η θητεία του στη Σχολή του Καρόλου Κουν δε θα μπορούσε να τον οδηγήσει «σε εκπτώσεις αξιών». Μόνο και μόνο ο σκοπός της κάθε δημιουργίας με τα αιτήματα της μετακένωσης των  ιδανικών σε πράξη αναπόδραστης υψηλής ψυχαγωγίας για το αγαπημένο του κοινό ήταν για εκείνον καθημερινό χρέος σκέψης και δράσης.

«Είχαμε αυστηρούς κριτές, πριν βγεις στο σανίδι, ήξερες ότι απέναντί σου είναι άνθρωποι όπως ο Τηλέμαχος Ρούσης,  που δεν μπορείς να κρύψεις από αυτούς τις ατέλειές σου, μάθαμε να στεκόμαστε στη σκηνή, να μην αυτογελιοποιούμαστε…». Και μόνο αυτή η συνθήκη καλλιτεχνικής πράξης, η σοβαρότητα του ρόλου σου επάνω στο σανίδι, δεν επέτρεπε στον ίδιο να είναι παρά υψηλών επιδόσεων. Μεταξύ των πολλών έργων επί σκηνής, τουλάχιστον για μια 30ετή παρουσία, «Μάνα κουράγιο» μοιάζει να ακούγεται και σήμερα, δίνοντας το μήνυμα της αφύπνισης απέναντι σε κάθε πρόκληση, ιδίως, όταν ο απλός άνθρωπος  βρίσκει απέναντί του την κάθε διαβολική μορφή. Και τέτοιες μορφές, δυστυχώς, όπως παρατηρούσε ο ίδιος, υπάρχουν πολλές, συχνά, όμως καλά καμουφλαρισμένες. Οι αξίες, βέβαια, στο τέλος νικούν.

Πέρα από τον Κάρολο Κουν έλαβε μεγάλη κατάρτιση και μέσα από το χώρο της Σχολής Τριβυζά, πάνω σε ζητήματα κοινωνικοπολιτικά, με τη διαμόρφωση των όρων των εναλλακτικών θεατρικών σχημάτων.

Μεγάλη του αγάπη και η εικαστική δημιουργία, δεν παρέλειπε να προσφέρει τη συμβολή του σε ανάλογες εκθέσεις, κατά βάση με μορφές ηλικωμένων, καθώς και με εμπνευσμένα έργα αγιογραφίας. Μελετούσε τη σημασία των μορφών, την έκφραση του προσώπου, τη συναισθηματική αποτύπωση εξηγώντας με τη δική του καλλιτεχνική δημιουργία την αξία της εξωτερίκευσης.

Επιπλέον, ακατάπαυστη προσφορά του η καθημερινή δυναμική του και στον Οργανισμό Κερκυραϊκών Εκδηλώσεων. Η πολιτισμική και πολιτιστική μας παράδοση και η συνεχής καλλιτεχνική δημιουργία, «σαν μια συνέχεια στο χθες», όπως επίσης έλεγε, ακούγεται προς όλους μας χρέος ευθύνης. Και όλοι εμείς, μέσα από τον Ο.Κ.Ε. διατηρούμε την ανεξίτηλη θέση του πάνω στις αρχές του.

Πάνω από όλα δυο αγάπες: η αγάπη στην Κέρκυρά του, για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, τη ζεστή αγκαλιά που μετριάζει κάθε πόνο και αναβιβάζει κάθε αξία για το κοινό καλύτερο.

Και η άλλη, πολύ δυνατή αγάπη του, που χωρίς αυτήν δε θα είχε τα πηγαία αισθήματά του: την οικογένειά του. Ας μείνει η ανάδειξη του αγνού οικογενειάρχη  στην αφοσίωση που τον ξεχώριζε απέναντί τους, ιδίως με τη σκέψη της σμίκρυνσης της απόστασης προς την υπέροχη Τερέζα του, και τη δική της οικογένεια, γιατί η «καρδιά πάντα χτυπάει».

 Η συναισθηματικότητα, η δημιουργικότητα, η προσφορά σου και η πηγαία ανόθευτη ψυχή σου ήταν και παραμένουν θεία δώρα, Σπύρο μας, σε ευγνωμονούμε!   

Ούτος ο ανήρ άριστος όστις ελπίσιν. Δε χρειάζεσαι, Σπύρο μας, επιβράβευση, το έργο σου μιλάει από μόνο του!

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 14.5.2022 της ΚΣ

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook