Για το Γιώργο Δρυ

Το Γ. Δρυ τον πρωτογνώρισα το 1998 με τον ερχομό μου στην Κέρκυρα και τη συνεργασία που ξεκίνησα με αυτό εδώ το έντυπο. 

Ηταν η εποχή της «παντοδυναμίας» του σε πολιτικό επίπεδο τοπικά, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς είχε αρχίσει από το 1996 και την εκλογή του Κ. Σημίτη στην πρωθυπουργία και την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, η ανέλιξή του ως ένας από τους βασικούς πυλώνες του κυβερνητικού σχήματος.

Για τα επόμενα χρόνια και ως το 2004 που έληξε ουσιαστικά η πολιτική  του καριέρα στο νησί, ένα μου έκανε εντύπωση. Παρά τη σκληρότατη κριτική που του ασκήθηκε σε πολλές περιπτώσεις από αυτό εδώ το μέσο, ή κάποιες φορές από την τοπική tv όπου εργαζόμουν, δεν παραπονέθηκε ποτέ… Ούτε και παρενέβη για κάποιο δημοσίευμα, η ρεπορτάζ, όπως συνήθιζαν άλλα  πολιτικά πρόσωπα της εποχής… Αντίθετα στις συνεντεύξεις τύπου, που έδιναν τότε τα Σαββατοκύριακα οι βουλευτές, ήταν πάντα ευγενικός και δεχόταν την όποια κριτική καλοπροαίρετα. Eνώ αν είχε κάτι να σου πει το έλεγε ευθέως,  δεν ήταν της σχολής των «πισώπλατων μαχαιριών».

Το τι και αν πρόσφερε ο Γ. Δρυς στην  Κέρκυρα από τα κυβερνητικά έδρανα θα αξιολογηθεί κάποια στιγμή. Ισως και να μην είμαστε γνώστες για το τι πραγματικά έπραξε για τον τόπο. Το βέβαιο είναι ότι πάσχισε για το καλύτερο, με ιδιαίτερο ζήλο και αξιοθαύμαστη εργασιομανία. Ενώ ωφέλησε, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, όχι πάντα ΠΑΣΟΚικής προελεύσεως,  σε αντίθεση με ότι έπραξαν, πολιτικοί της επόμενης γενιάς, που με πρακτικές και συμπεριφορές, όπως εκ των υστέρων απεδείχθη, «πούλησαν» από συγγενείς μέχρι συνεργάτες για να αναδειχθούν σε ύπατα αξιώματα…

Από την άλλη, ανέδειξε μια ολόκληρη φουρνιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ. υπερ-ευνοημένων από τον ίδιο σε διάφορες πολιτικές θέσεις, τη «Σημιτική περίοδο», τα οποία ως εκ θαύματος και πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, τον διέγραψαν από τη μνήμη και τη ζωή τους, το ίδιο βράδυ του 2004 που έχασε τη βουλευτική έδρα του στην Κέρκυρα…  Είναι βέβαιο ότι, σήμερα, χωρίς ντροπή, δηλώνουν δημόσια «θλίψη» για την απώλεια του Γ. Δρυ…

Κάποιοι από αυτούς, τότε αποκαλούσαν «φασίστες» τους εκ δεξιών προερχόμενους  ενώ, σήμερα φόρεσαν νεοφιλελεύθερο μανδύα, στηρίζοντας ανοιχτά την κυβέρνηση, ενώ άλλοι προχώρησαν ακόμα παραπέρα, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να ψηφίζουν σε εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ (!).  Αρκετοί αποτίναξαν το εκσυγχρονιστικό παρελθόν τους, ως «μίασμα»,  ευρισκόμενοι σήμερα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, ως «αριστεροί», «κεντροαριστεροί», «πασοκογενείς» κ.α.

Αλλά ίσως τελικά αυτή, να είναι η μοίρα του πολιτικού…

Και στην περίπτωση του Γιώργου Δρυ  το απόφθεγμα , «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», ίσως να βρίσκει την πιο πιστή του αποτύπωση.

ΑΛΚΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook