Δημ. Μαυρόπουλος στην “Κ.Σ.”: «Μετά από 45 χρόνια, δεν έχω απωθημένα ως ηθοποιός»

Ρεπορτάζ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗ

 Ντόμπρος, φιλικός, προσγειωμένος, άνθρωπος χωρίς απωθημένα και καλοπροαίρετος. Αυτός είναι ο επί 45 χρόνια ηθοποιός Δημήτρης Μαυρόπουλος, ο οποίος διέθεσε όσο χρόνο χρειαστήκαμε για την συνέντευξή τους στην «Κ.Σ.» με αφορμή την προσεχή παρουσία του στην Κέρκυρα, με τον θίασο της θεατρικής παράστασης «Μαρία Πενταγιώτισσα», που θα ανεβεί για δυο βραδιές στην σκηνή του υπαίθριου θεάτρου Ρένα Βλαχοπούλου στο Μον Ρεπό.

Η Κέρκυρα είναι ένας από τους δεκάδες σταθμούς που επιλέγει η 5^η ΕΠΟΧΗ ώστε να παρουσιάσει την εμβληματική κωμωδία του Μποστ «Μαρία Πενταγιώτισσα». Μια παράσταση, κατά την οποία η ανταπόκριση του κόσμου στις πόλεις κατά τις οποίες έως τώρα έχει παίξει, είναι άμεση, με τους θεατρόφιλους να γεμίζουν τους χώρους στους οποίους παρουσιάζεται.

Η «Κ.Σ.» επικοινώνησε με τον ηθοποιό, ο οποίος απάντησε ντόμπρα, χωρίς χρονικούς περιορισμούς και άμεσα, σε όλα τα ερωτήματά μας, σεβόμενοι πάντα τον χρόνο του, δεδομένης της καθημερινής μετακίνησης του θιάσου από πόλη σε πόλη, ενώ τον «πετύχαμε» στον Βόλο. Αύριο θα βρεθούν  Πρέβεζα, την Κυριακή Λευκάδα και Δευτέρα και Τρίτη Κέρκυρα.

Ποια αφορμή, πρόσωπο, παράσταση σας γέννησε την επιθυμία της υποκριτικής;

Είμαι στη δουλειά από τα 17 ου. Δεδομένου ότι ήμουν πάντοτε το πειραχτήρι της παρέας, θεωρούσα ότι είμαι ηθοποιός. Ότι δηλαδή αυτό το αξίωμά μου, θα μου επέτρεπε να γίνω ηθοποιός. Μου καλλιεργήθηκε παιδιόθεν, παρακολουθώντας κινηματογράφο διαρκώς. Σκεφτείτε ότι στη Βέροια από όπου κατάγομαι, τότε υπήρχαν 30.000 κάτοικοι και επτά κινηματογράφοι ενώ σήμερα μόλις ένας. Επίσης ευτύχησα να βρεθώ δίπλα σε σπουδαίους και καταξιωμένους ηθοποιούς. Έτσι, η αγάπη μου για το επάγγελμα και η φλόγα μου, μου έδωσαν το δικαίωμα να συνεχίσω σε αυτό που τόσο πολύ αγάπησα και αγαπώ.

Τι σας συναρπάζει στο θέατρο ως «θεατής» και τι ως «ηθοποιός»;

Σαφώς είναι δυο διαφορετικοί ρόλοι και καταστάσεις. Ως ηθοποιός είναι αμέτρητα τα συναισθήματα που κουβαλάς, καθώς λειτουργείς ως αγωγός ανάμεσα στον συγγραφέα και στον θεατή. Είσαι το «μέσο» επικοινωνίας τους. Η επικοινωνία λοιπόν είναι πολύ σημαντικό  λειτουργεί ως φίλτρο. Και στο θέατρο, που είναι μια παράσταση παίζεται και φεύγει, δεν είναι ταινία που την βλέπεις και την ξαναβλέπεις, η επικοινωνία είναι αυτό που λέμε «μιας χρήσης». Αλλά για εμάς τους ηθοποιούς είναι σημαντική.

Τώρα ως θεατής, δεν υπάρχει η διαστροφή του επαγγελματία. Θα αφεθείς επαγγελματικά και συναισθηματικά στην μυθοπλασία του έργου. Ωστόσο, ως θεατής – ηθοποιός θαυμάζω εξαιρετικές ερμηνείες συναδέλφων και νιώθεις το κέρδος που εισπράττει τόσο ο ηθοποιός όσο και ο θεατής. Η επικοινωνία είναι σημαντική, πάει με το συναίσθημα και το μυαλό. Έτσι, όλος αυτός ο προβληματισμός γίνεται πεδίο συζήτησης για μετά την παράσταση.

Αγαπημένο κλασσικό έργο… 

Δεν έχω. Δηλαδή, πάντοτε υπάρχει κάποιος ρόλος που δεν πίστευες ποτέ ότι θα έρθει και όταν έρχεται τελικώς, είσαι ικανοποιημένος. Αν όμως, έχεις απωθημένο, δεν θα έρθει ποτέ και θα έχει χαθεί ο χρόνος σου με άλλα πολύ σημαντικά που σου συμβαίνουν.

Τι είναι το θέατρο;

Το θέατρο είναι ένας χώρος έκφρασης και επικοινωνίας, είναι πάρα πολύ δύσκολο επειδή είναι πάρα πολύ απλό, μια καθαρά πολιτική πράξη και είναι ένα πεδίο ψυχαγωγίας. Αυτά τα τρία σταδία που είναι ένα, δημιουργούν στο θέατρο τον καθρέφτη της κοινωνίας και της καθημερινότητας μας. Ως ηθοποιός κερδίζεις ζώντας ζωές άλλων ανθρώπων. Ανακαλύπτω διαρκώς στοιχεία στους ρόλους που παίζω. Όταν έπαιζα τον τσιγκούνη στο «Ευτυχισμένοι Μαζί» και είχε ειπωθεί πως παίζω πάρα πολύ καλά τον τσιγκούνη, τότε ο Μπέζος είχε πει πως τον υποδύομαι εξαιρετικά γιατί δεν είμαι. Δεν αντέχω την μιζέρια και την τσιγγουνιά. Γι αυτό και είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι.

Ποια κατά τη γνώμη σας η θέση του θεάτρου στην σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα

Είναι πάρα πολύ υψηλή. Υπάρχει καλύτερο υλικό σε επίπεδο ηθοποιών, συγγραφέων, τεχνικών, γενικώς συντελεστών. Νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερο και ο κόσμος ανταποκρίνεται πολύ περισσότερο. Το θέατρο τα πρόσφατα 15 χρόνια έχει κάνει άλματα.

Έχετε παίξει ποτέ σε παράσταση για παιδιά

Όχι δεν έχω παίξει ποτέ. Δε μου δόθηκε η ευκαιρία. Έως πριν τα τελευταία 10 χρόνια, αντιμετώπιζαν τα παιδιά ως μωρά και οι θεατρικές παραστάσεις φαινόταν ιδιαίτερα απλοποιημένες. Ωστόσο τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια αντιμετωπίζουν τα παιδιά επί ίσοις όροις. Έχουμε καλό παιδικό θέατρο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε αυτό έχουν  συμβάλλει πολλοί, όπως η Ξένια Καλογεροπούλου, η Κάρμεν Ρουγγέρη κ.α.

Ποιος είναι ο δικός σας ιερός σκοπό στο θέατρο;

Αισθάνομαι πλήρης, έκανα τον κύκλο μου μετά από 42 χρόνια… δεν ξέρω. Η διάθεση και η αγάπη πάντα παραμένουν αλλά νιώθω ότι ο κύκλος κλείνει.

Οι περιοδείες είναι κάτι που επιδιώκετε διαρκώς ή το αντιμετωπίζετε ως μέρος της δουλειάς σας;

Κοιτάξτε, αν μια παράσταση κρίνεται ως επιτυχημένη η οποία πάει για πολλά χρόνια, ‘όπως το «Δείπνο Ηλιθίων» που παίζουμε τον Χειμώνα με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, είναι φυσική εξέλιξη η περιοδεία και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ναι βεβαίως το επιδιώκουμε. Συνήθως, στις περιοδείες στελεχώνουν δυνατούς θιάσους με την έννοια της αναγνωσιμότητας των ηθοποιών. Εμένα είναι μεγάλη η συμμετοχή μου στις περιοδείες, όσες και τα χρόνια που είμαι ηθοποιός. Με ενδιαφέρει η επικοινωνία με τον κόσμο. Ωστόσο θα πρέπει να σου αρέσει το έργο, οι ηθοποιοί, να συμφωνήσεις στα οικονομικά. Όλες οι προϋποθέσεις δηλαδή που υπάρχουν για ένα οποιοδήποτε έργο που σου προτείνεται να παίξεις ανεξαρτήτως χρονικής περιόδου. Στην περιοδεία πρέπει να έχεις καλό θίασο, να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ σας καθώς είναι πολλές οι μετακινήσεις, οι ώρες εργασίας, να υπάρχει καλή πρόθεση και όχι γκρίνια. Το ελληνικό θέατρο έχει εξαιρετικούς συναδέλφους. Πρέπει να κρατάμε τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα μας για το σπίτι μας όχι για τη δουλειά μας.

Στην «Μαρία η Πενταγιώτισσα» ποιον ρόλο υποδύεστε;

Είμαι ο αδελφός της Μαρίας Πενταγιώτισσας, της πρώτης φεμινίστριας της Ελλάδας και είμαι τόσο καλός με τέτοια φασιστική νοοτροπία, που στο τέλος η αδερφή μου με σκοτώνει.

Ποιον ρόλο εκτός από τον δικό σας θα θέλατε να υποδυθείτε στο έργο;

Όχι άλλον, αυτόν. Δεν θα ήθελα να παίξω την Μαρία… Αυτή ήταν μια υπέροχη γυναίκα μια καλλονή. Εγώ το μόνο που θα κατάφερνα είναι να ήμουν σαν θεία της. Δε πρέπει να διακωμωδούμε τα πάντα. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης που την υποδύεται είναι υπέροχος στο ρόλο και υπέροχος ως ηθοποιός.

Στην Κέρκυρα έχετε ξαναέρθει;

Εκτός των περιοδειών που έρχομαι συχνά, έχω έρθει δυο φορές για διακοπές. Μάλιστα έμεινα οικογενειακώς δέκα ημέρες στα Μωραϊτικα και μου δόθηκε η ευκαιρία να δω πολλά μέρη, όπως η Παλαιοκαστρίτσα φυσικά. Είναι υπέροχοι άνθρωποι οι Κερκυραίοι και οι Επτανήσιοι γενικότερα. Πιστεύω στους ανθρώπους. Είναι καλόγουστοι, έχουν ωραία κουλτούρα, είναι έξω από τα συνηθισμένα. Αγαπάτε τον τόπο σας οι Κερκυραίοι και μου αρέσει.

Πως αναμένετε την ανταπόκριση του κόσμου στην θεατρική παράσταση στην Κέρκυρα?

Αν το δω με αυτήν την τιμή που μας κάνει το κοινό έως τώρα, ελπίζω να έχουμε μια ίδια αντιμετώπιση. Είναι γεμάτα τα θέατρα όπου πάμε. Επιπλέον, η εμπειρία μου στην Κέρκυρα μου δείχνει ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται. Στους Συμπέθερους από τα Τίρανα, το θέατρο στο Μον Ρεπό ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Τιμούν το θέατρο οι Κερκυραίοι.

Τέλος, εκτιμάτε, από την εμπειρία σας, ότι το κοινό της επαρχίας είναι λιγότερο εκπαιδευμένο από το κοινό της Αθήνας, που έχει τη δυνατότητα διαρκούς παρακολούθησης παραστάσεων, θεάτρου κλπ;

Διαφωνώ ότι το κοινό της επαρχίας είναι διψασμένο. Έχει τις ίδιες ευκαιρίες ενημέρωσης ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο κλπ, είναι το ίδιο μορφωμένη και καλαίσθητη αλλά πιο ήρεμη σε σχέση με ανθρώπους των μεγάλων πόλεων. Κάνουν τις υποχρεώσεις τους στον μισό χρόνο από ό,τι χρειάζονται οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις. Δεν καταλαβαίνω, στη Θεσσαλονίκη οι περισσότεροι κάτοικοι είναι από την Περιφέρεια, όπως και στην Αθήνα. Γι αυτό λέμε ότι είμαστε μεγάλα χωριά. Κουβαλούν την κουλτούρα της επαρχίας. Απλώς πιστεύω ότι είναι πιο  καλοπροαίρετοι θεατές οι άνθρωποι της περιφέρειας. Δεν κάνουν τους ξύπνιους, πως τα ξέρουν όλα και είναι ημιμαθείς. Είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Στα 1982 ο Μποστ γράφει τη «Μαρία Πενταγιώτισσα».

Ένα από πιο αστεία, σχεδόν σπαρταριστά έργα του ελληνικού ρεπερτορίου, γραμμένο στον προσφιλή του 15σύλαβο. Μια ξεκαρδιστική παρωδία ηθών βασισμένη σε ένα από τα γνωστά παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας εμπνευσμένο από αληθινά περιστατικά.

Η Μαρία η Πενταγιώτισσα, κατά κόσμον Μαρία Δασκαλοπούλου, ήταν γνωστή στο χωριό της – Πενταγιοί Φωκίδας – για τις ερωτικές της περιπέτειες. Εραστές και αγαπητικοί δημιουργούσαν συχνά επεισόδια, ενώ η ίδια θεωρείται μέχρι σήμερα μία από τις πρώτες φεμινίστριες στην Ελλάδα.

Ο λαός τραγούδησε την ομορφιά της και τα ερωτικά της καμώματα: «Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια / και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παληκάρια.. Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, / εσύ τα ’καμες ούλα!».

Με όχημα την ιστορία της θρυλικής Μαρίας του τόπου μας ο Μποστ και πάντα «σε ζωντανή σύνδεση» σαρκάζει τους θεσμούς και αμφιβάλλει για τη νέα κοινωνική πραγματικότητα.

Πρωταγωνιστούν: 

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Αργύρης Αγγέλου, Μελέτης Ηλίας, Χάρης Γρηγορόπουλος, Δανάη Μπάρκα, Γιώργος Δεπάστας, Αχιλλέας Σκεύης, Απόστολος Καμιτσάξης.

Η παράσταση στην Κέρκυρα θα δοθεί στο Θέατρο Ρένα Βλαχοπούλου στο Μον Ρεπό 15 και 16 Ιουλίου στις 21:30

Προπώληση εισιτηρίων Ticket Box Τηλ: 2661027400

*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο φύλλο 13.7.2019  της εφημερίδας «Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ»

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook