ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Γράφει ο Δρ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ

Βομβαρδισμός  του Παλαιού Φρουρίου από τους  Ιταλούς, στις 31 Αυγούστου 1923, με θύματα 13 πρόσφυγες και τη μικρή Κερκυραία με την γκουβερνάντα της.

Επιμνημόσυνη δέηση στο νεκροταφείο της Γαρίτσας.

     Σε τελετή που έγινε το πρωί στο Νεκροταφείο της Γαρίτσας, όπου υπάρχει σχετική επιτύμβια πλάκα, έγινε επιμνημόσυνη δέηση, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημήτρης Μεταλληνός εναπόθεσε μία ανθοδέσμη και  ο δρ Σπύρος Μουρατίδης διάβασε ένα κείμενο αναφερόμενο στο συμβάν αυτό.

    Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο κ. Δημήτρης Μεταλληνός, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, η πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Κέρκυρας κα Στέλλα Σοϊλεμιτζίδου, ο πρόεδρος της Εστίας Πολιτισμού κ. Γεώργιος Λαδοβρέχης και η εκπρόσωπος του Λυκείου Ελληνίδων Κέρκυρας κα  Ιωάννα Αραβαντινού.

    Η εκδήλωση αυτή έγινε υπό την αιγίδα του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων.

Ακολουθεί το κείμενο του δρ Ιστορίας κου Σπύρου Μουρατίδη

     Το 1921, στη διάσκεψη των συμμάχων στο Παρίσι, η Βόρεια Ήπειρος, ύστερα από διπλωματικές μηχανορραφίες, επιδικάστηκε στην Αλβανία.

     Η παραχώρηση αυτή της βορείου Ηπείρου στην Αλβανία δημιούργησε προβλήματα μεταξύ της Ελλάδος και της Αλβανίας ως προς τον καθορισμό των συνόρων. Προκειμένου να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία, οι δύο πλευρές, σχηματίστηκε τριεθνής επιτροπή, αποτελούμενη από την Αλβανία, την Ελλάδα και την Ιταλία. Η συνάντηση είχε οριστεί στις 9.00 π.μ. της 27ης Αυγούστου 1923, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, κοντά στην Κακαβιά.

    Η ελληνική και η ιταλική αποστολή αναχώρησε με ξεχωριστό αυτοκίνητο από τα Ιωάννινα. Οι Ιταλοί προπορεύτηκαν και η ελληνική αντιπροσωπεία, δέκα χιλιόμετρα πριν τα σύνορα, στη θέση Ζέπι κοντά στην Κακαβιά, συνάντησε το ιταλικό αυτοκίνητο, το οποίο είχε δεχθεί πυρά. Οι επιβαίνοντες ήταν όλοι νεκροί.

     Η Ιταλική κυβέρνηση, θεωρώντας την Ελλάδα υπεύθυνη για τη δολοφονία αυτή, υπέβαλε μια σειρά αιτημάτων προς την ελληνική  κυβέρνηση, τα οποία δεν έγιναν όλα δεκτά, επειδή παραβιαζόταν η εθνική μας κυριαρχία.

     Στις 31 Αυγούστου 1923 το απόγευμα, οι Ιταλοί, στα πλαίσια της εφαρμογής του σχεδίου τους για την κατάληψη της Κέρκυρας ως ενεχύρου για την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, και παρότι ειδοποιήθηκαν από τον Νομάρχη Ευριπαίο ότι το Παλαιόν Φρούριον κατοικείται παρά επτακισχιλίων προσφύγων, στερούμενον πάσης στρατιωτικής δυνάμεως προς αντίστασιν και ότι εντός αυτού υπάρχει Νοσοκομείον πλήρες ασθενών και ότι  ευρίσκονται εν αυτώ 350 περίπου ορφανά, διατελούντα υπό την προστασίαν του Άγγλου Δημάρχου του Λονδίνου, βομβαρδίζουν το Νέο ταυτόχρονα και το Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας.  Ο βομβαρδισμός του Παλαιού Φρουρίου έγινε από απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων, διήρκησε 25 λεπτά και στοίχισε τη ζωή σε 15 αμάχους, από τους οποίους οι 13 ήταν πρόσφυγες, και τον τραυματισμό 35 προσφύγων.

     Μετά τις 10 το βράδυ, ο Ναύαρχος Μπελλένι, κάλεσε τον Δημαρχεύοντα  Μανιαρίζη και του έδωσε την αυστηρή διαταγή όπως ενταφιαστούν τα θύματα του βομβαρδισμού πριν το ξημέρωμα της άλλης ημέρας, χωρίς νεκρική πομπή. Ο Δημαρχών παρατήρησε ότι, λόγω του προχωρημένου της ώρας, δεν θα είναι ίσως εύκολη η εκτέλεση της διαταγής του. Ο Ναύαρχος επανέλαβε σε εντονότερο ύφος τη διαταγή του, αφήνοντας να εννοηθεί σαφώς ότι η διαταγή του αυτή δεν είναι επιδεκτική συζητήσεως.

     Ο Δημαρχών, αγνοώντας ότι επρόκειτο για κατοχή της νήσου και υποπτευθείς ότι μετά τον ενταφιασμό των άτυχων θυμάτων, οι Ιταλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν σκοτώθηκαν από τις οβίδες των πλοίων τους,  διέταξε να μεταφερθούν μεν οι σοροί των θυμάτων από το Φρούριο, κατά τη διάρκεια της νύκτας, αλλά να μην ενταφιαστούν. Ταυτόχρονα, παρήγγειλε εις τον τότε αστίατρο Ν. Βασιλά και τους ιατρούς Γ. Πολίτη και Σ. Στίνη να προβούν σε νεκροψία και να υποβάλουν την έκθεσή τους. Πράγματι, τα ξημερώματα της επομένης, οι σοροί των θυμάτων μεταφέρθηκαν με δύο δίτροχα κάρα στο νεκροταφείο και ετάφησαν σε δύο μεγάλους τάφους, αφού προηγουμένως είχε γίνει η σχετική νεκροψία.

     Γι΄ αυτούς τους νεκρούς συγκεντρωθήκαμε σήμερα σε αυτή τη μικρή και σεμνή τελετή, για να θυμίσουμε, μετά την πάροδο πάρα πολλών δεκαετιών, ότι δεν ξεχάσαμε:

1. Τον Κωνσταντίνο Αθανασίου, ετών 12, εκ Μικράς Ασίας
2. Τον Χαράλαμπο Γ. Πρασίνη, ετών 12, εκ Μικράς Ασίας
3. Την Κυριακούλα Γυφτογιάννη, ετών 65, εκ Μικράς Ασίας
4. Τον Καραμπέτ Οτογιάν, ετών 55, Αρμένιο
5. Τον Θεόδωρο Φράγγο, ετών 60, εκ Μικράς Ασίας
6. Την Αγαθή (αγνώστου επιθέτου), υπηρέτρια της Βρυώνη, ετών 45. Εκ Πατρών
7. Την Αικατερίνη Θεοδώρου Λεπτίδη, ετών 50, εξ Ικονίου
8. Την Μαρία Γεωργίου Λεπτίδη, ετών 30, εξ Ικονίου
9. Τη Θεογνωσία Δημ. Τακτατζόγλου, ετών 45, εξ Ικονίου
10. Τον Γιαννώφ Ναζαριάν, ετών 52, Αρμένιο
11. Τον Καβά Σοκόγλου, ετών 12, εξ Ικονίου
12. Τον Χαράλαμπο Κωνστ. Δασκαλόπουλο, ετών 15, εξ Ικονίου
13. Την Διαμάντω Κυρίλλου, ετών 40, εκ Μικράς Ασίας
14. Τον Χασίκ Χαστριάν, ετών 6, Αρμένιο
15. Την Μαρία Γερασ. Βρυώνη, ετών 7, εκ Κερκύρας

     Οι πρόσφυγες έφυγαν από το Φρούριο και συγκεντρώθηκαν στην Σπιανάδα. Το θέαμα ήταν λυπηρό. Παρέμειναν όλη τη νύχτα άυπνοι, κατατρομαγμένοι, κλαίγοντας για τους προσφιλείς τους, οι οποίοι έχασαν την ζωή τους από τον βομβαρδισμό. Την άλλη μέρα το πρωί, δειλά – δειλά επέστρεψαν στο Φρούριο.

     Ο Μητροπολίτης Κερκύρας και Παξών Αθηναγόρας προσκλήθηκε την επομένη του βομβαρδισμού από τον Ιταλό διοικητή της νήσου ναύαρχο Simoneti: ΄΄Χαίρω πολύ δια την γνωριμίαν σας΄΄ είπεν ο Ναύαρχος. ΄΄Κι΄ εγώ χαίρω πολύ, απήντησεν ο Αθηναγόρας, τούτο όμως δεν με εμποδίζει να διαμαρτυρηθώ εντόνως δια τα χθεσινά κατορθώματα του στόλου σας, ο οποίος εδολοφόνησεν άοπλα και αθώα πλάσματα, τα οποία διέφυγαν την Κεμαλικήν μάχαιραν δια να πέσωσιν υπό τα πλήγματα των οβίδων του Χριστιανισμού της Δύσεως΄΄.

Αιωνία τους η μνήμη

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook