Επομένως, τις πταίει;

Η ουρά έξω απ’ το κατάστημα ήταν μεγάλη, όπως και στο ΑΤΜ. Όλοι στη σειρά, αδιαμαρτύρητα, στις προβλεπόμενες αποστάσεις, θυμίζαμε Σουηδούς ή Εγγλέζους που δεν παρεκκλίνουν της ουράς ακόμη κι όταν βρέχει, αποφεύγοντας να γίνουν μπουλούκι κάτω από το στέγαστρο της στάσης.

Ο χρόνος ήταν αρκετός για παρατήρηση: πώς φερθήκαμε, πώς αντιδράσαμε, πώς μας βρήκε και πώς μας αφήνει ο ιός. Οι πρώτοι θάνατοι, το αποδυναμωμένο σύστημα υγείας και η απειλητική Ιταλία στα αριστερά του χάρτη, ήταν φυσικό να προκαλέσουν το πειθαρχημένο μας πρόσωπο. Προσωπείο σύμφωνα με κάποιους που απέδωσαν την υπακοή στους νόμους και την τάξη στην απειλή των 150 ευρώ.
Η απειλή όμως πέρασε, η Ιταλία ηρέμησε και η πειθαρχία παραμένει. Στην ουρά έξω από το κατάστημα οι άνθρωποι είναι ευγενικοί και υπεύθυνοι, στο ΑΤΜ το ίδιο. Και ακόμη, πιο υπεύθυνοι είναι τόσοι ηλικιωμένοι και νέοι που σπεύδουν να πληρώσουν ανεσταλμένες υποχρεώσεις, που διακανονίζουν άλλες, που προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα με μάτια απορημένα για το άγνωστο.
Αυτός ο λαός των πονηρών, των τεμπέληδων, των κατεργάρηδων και των «δε βαριέσαι», αποδεικνύει ότι δρα με ευθύνη και συνείδηση, ότι ανταποκρίνεται σε ανέλπιστα μεγάλο βαθμό. Ούτε η κατάχρηση εξουσίας από κάποια όργανα της τάξης δεν τον πτόησαν. Ούτε το πασχαλινό τραπέζι που δεν έγινε στο χωριό. Ούτε η απομάκρυνση από την παθολογικά «δεμένη» ελληνική οικογένεια.
Αυτός ο λαός που κλήθηκε να πληρώσει επαχθείς όρους τριών διαδοχικών μνημονίων, και το χειρότερο, που κατηγορήθηκε ως ο τελευταίος της Ευρώπης, αυτός ο ίδιος λαός, πειθάρχησε και συνεχίζει με ευθύνη να τηρεί στάση ευθύνης για την συλλογική προστασία από τον ιό.
Δεν πέρασε καν καιρός από όταν εξυπηρετούσε το τρίτο μνημόνιο. Ούτε από όταν έσκυβε ντροπιασμένος το κεφάλι μπροστά στη δημόσια απαξίωση από τον γενναιόδωρο (εδώ γελάμε) Βόλφκαγκ Σόιμπλε και τους εταίρους στην ΕΕ, ώστε κανείς να υποθέσει ότι εκπαιδεύτηκε μέσα στο χρόνο.
Εμείς είμαστε αυτός ο λαός, οι ίδιοι Έλληνες, τα ντροπιαστικά πρωτοσέλιδα την τελευταίας δεκαετίας, οι πρωταγωνιστές λοιδορίας αμερικάνικων εκπομπών που μετρούσαν αντίστροφα ως το μπαμ της χρεωκοπίας.
Οι ίδιοι που για μια φορά που η ηγεσία, μας σεβάστηκε και μας προστάτευσε αποτελεσματικά, επιδείξαμε άμεσα τα αντανακλαστικά ενός λαού που και ξέρει και θέλει και μπορεί. Ενός λαού που είναι έτοιμος για πολιτισμό, πρωτοπορία και πρόοδο.
Επομένως τις πταίει για την κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική καθυστέρηση της χώρας μας;

ΥΓ Η επικίνδυνη περίοδος του ιού παρέρχεται. Η ηγεσία θα ξαναφορέσει το γνωστό της ένδυμα. Η κοινωνία, ως συνήθως, θα την ακολουθήσει. Μια λάμψη ήταν, έχει πολύ δρόμο η αλήθεια και λείπουν οι αληθινοί ηγέτες για να τον περπατήσουν.

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 14ης-5-2020 της ΚΣ στη στήλη Αλι-θινά!

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook