Οι Σοβιετικές Μπάντες Πνευστών (Γράφει ο Μ. Μιχαλόπουλος*)

Οι Ρωσικές στρατιωτικές μπάντες χρονολογούνται από το 1703, όταν ο Τσάρος Πέτρος Α ́ ο Μέγας, ίδρυσε τη Χορωδία του Τάγματος του Ναυαρχείου, που τώρα ονομάζεται Ναυτική Μπάντα του Ναυαρχείου. Αρχικά της μέλη αποτελούνταν από 29 τραγουδιστές από τη Βασιλική Χορωδία της Μόσχας, οι οποίοι ήταν όλοι εκπαιδευμένοι ως “ομποϊστές”.Το 1711 ο Τσάρος διέταξε τη περαιτέρω δημιουργία στρατιωτικών χορωδιών σε όλο τον Ρωσικό Στρατό και το Ναυτικό. Ταξίδεψε εκτενώς στην Ευρώπη, προσέλαβε Γερμανούς εκτελεστές και ίδρυσε στρατιωτικές μουσικές σχολές για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά των στρατιωτών. Διαμορφωμένες σύμφωνα με τις πρωσικές στρατιωτικές μπάντες, οι ρωσικές μπάντες συνέχισαν να σχηματίζονται κατόπιν διαταγής των Τσάρων και έπαιζαν τόσο για το παλάτι όσο και για στρατιωτικούς σκοπούς. Μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα οι τυπικές ρωσικές στρατιωτικές μπάντες αποτελούνταν από όμποε, φαγκότα, γαλλικά κόρνα, και ενίοτε κλαρινέτα.

Οι μπάντες κόρνων, μια μοναδική ρωσική ανάπτυξη στον 18ο αιώνα, αποτελούνταν από διάφορα ήδη κόρνων με διαμορφώμενο σωλήνα, διαφορετικού μεγέθους και τονικότητας το καθένα.

Η πρώτη από αυτές ιδρύθηκε στην Αυτοκρατορική Αυλή της Αυτοκράτειρας Ελισάβεττο 1750, και αποτελούνταν από τριάντα επτά ερμηνευτές. Αυτά τα σύνολα ήταν σε θέση να εκτελέσουν δύσκολη μουσική και κέρδισαν την αναγνώριση από συνθέτες όπως ο LouisSpohr.Μια αξιοσημείωτη μουσική εξέλιξη ήταν η ικανότητα των συνόλων να παίζουν σε πολλαπλές τονικότητες χωρίς δυσκολία, ενώ η πρότυπη μουσική χάλκινων της εποχής βασίστηκε σε τρεις προοδευτικές συγχορδίες λόγω της τονικότητας των οργάνων.

Οι περισσότεροι από τους μουσικούς των μπαντών κόρνων ήταν δουλοπάροικοι που θεωρήθηκαν ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων.

Πρακτικώς όλα τα μέλη ήταν ανειδίκευτοι μουσικά, έτσι όλη η μουσική που τους διδάχθηκε έγινε μέσω της επανάληψης, ένα μέτρο κάθε φορά. Οι μπάντες κόρνων άρχισαν να μειώνονται στις αρχές του 19ου αιώνα, καθώς πολλοί δουλοπάροικοι συντάχθηκαν στο στρατό κατά τη διάρκεια του Ναπολεόντειων Πολέμων. Αργότερα μέσα στον αιώνα, η μουσική παράσταση των δουλοπάροικων θεωρήθηκε τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο ως εκμετάλλευση μιας κατώτερης κοινωνικής τάξης, και τα σύνολα με άμεσα αποτελεσματικό τρόπο διαλύθηκαν.

Μια αξιοσημείωτη εξέλιξη στην ιστορία των ρωσικών στρατιωτικών μπαντών ήταν ο διορισμός του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ ως Επιθεωρητής των Ναυτικών μπαντών.          Από το 1873-1884 είχε πλήρη εξουσία επί των εκτελεστών οργάνων, της μουσικής και της εκπαίδευσης, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψε επίσης πολυάριθμες συνθέσεις και διασκεύασε πολλά έργα για μπάντα.

Μεταξύ των συνθέσεών του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν το Κοντσέρτο για τρομπόνι (1877), το Κοντσέρτο για κλαρινέτο (1878) και οι Παραλλαγές για το Όμποε (1878).

Ήταν ο πρώτος πλήρους απασχόλησης επόπτηςτων ρωσικών στρατιωτικών μπαντών και βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα των συνόλων και ανέπτυξε το ρεπερτόριό τους.Τα στρατιωτικά σύνολα με μεγάλη ταχύτηταεπικράτησανκαι διαδόθηκαν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Οι μπάντες που ονομάστηκανορχήστρες πνευστών στη Σοβιετική Ένωση, ιδρύθηκαν -καθιερώθηκαν σχεδόν σε όλα τα επίπεδα του σοβιετικού στρατού. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν και θεσπίστηκαν μπάντες σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες. Στα πρώτα χρόνια της κομμουνιστικής διακυβέρνησης τα σύνολα έπαιζαν κυρίως για την στρατολόγηση εθελοντών και εθνικιστικών σκοπών, ιδιαίτερα σε εκδηλώσεις όπως φεστιβάλ συγκομιδής, τελετές επαγωγής του Κομμουνιστικού Κόμματος και εκλογές.Η Ορχήστρα Πνευστών του Κόκκινου Στρατούκατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου εκτελούσε μέχρι και χίλιες συναυλίες κάθε χρόνο, και το ρεπερτόριο αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από ρωσική μουσική.

Οι συναυλίες τους λάμβαναν χώρα τόσο στην πρώτη γραμμή του μετώπου όσο και στις αίθουσες συναυλιών διαφόρων πόλεων. Ένας σημαντικός λόγος για την επικράτηση των ορχηστρώνπνευστώνπου αντικατέστησαν τις ορχήστρες εγχόρδων, ήταν η νέα προσέγγιση στη «μαζική μουσική» και τα «μαζικά τραγούδια,»τα δύο θεωρούμενα ζωτικής σημασίας για την διάδοση των κομμουνιστικών ιδανικών.Ιδιαίτερα διαδεδομένα ήταν τα νέα κομμάτια για τη μπάντα από τους σοβιετικούς συνθέτες, συμπεριλαμβανομένου SemyonChernetsty, που ήταν ο Αρχηγός επιθεωρητής των στρατιωτικών μπαντών από το 1924-1949. Υπό την ηγεσία του, οι στρατιωτικές ορχήστρες πνευστών άκμασαν, και η ενοργάνωσητων συνόλων τυποποιήθηκε. Ο Chernetstyδιατήρησε τον απόλυτο έλεγχο όλων των λειτουργιών των σοβιετικών στρατιωτικών μπαντών και έδινε λόγο μόνο, στον Στρατάρχη ΚλιμένΒορόσιλοφτον Λαϊκό Κομισάριο πολέμου και Διοικητή του Κόκκινου Στρατού, και στα μέλη του Πολιτικού Γραφείου.Συνήθως έκανε διαλέξεις στο Τμήμα Στρατιωτικής Μουσικής του Ωδείου της Μόσχας, διδάσκοντας ενορχήστρωση στους μελλοντικούς μαέστρους των στρατιωτικών ορχηστρώνπνευστών.OChernetsty ανάμενε, και συχνά απαιτούσε το γράψιμοστα σοβιετικά στρατιωτικάεμβατήρια να είναι κατά κύριο λόγο tutti χωρίς παύσεις ή solos.Κατά τη διάρκεια της θητείας του συγκέντρωσε συλλογές μουσικής που προορίζονται για χρήση του Κόκκινου Στρατού.

Οι μπάντες εντός του Σοβιετικού Στρατού περιελάμβανανσύνολασυνταγμάτων περίπου 30 μελών, σύνολα μεραρχιών με έως και 60εκτελεστές και τα μεγαλύτερα σύνολα-που συχνά ονομάζονται “Υποδειγματικές Ορχήστρες” της Σοβιετικής Ένωσης —με 80 έως κι 100 ερμηνευτές.Τα περισσότερα από τα σοβιετικά πνευστά όργανα του 20ου αιώνα ήταν κατώτερα από εκείνα που παίζονται από μουσικούς σε άλλες χώρες.

Τα κλαρινέτα συστήματοςBoehm ήταν ασυνήθιστα, και οι τρομπέτες και οι κορνέτες χρησιμοποιούσαν ακόμα περιστροφικούς ρότορες, σε αντιδιαστολή με τις έμβολο-βαλβίδες. Υπήρχαν λίγα εργοστάσια, και οι επαγγελματίες και οι φοιτητές των ωδείωνχρησιμοποιούσαν ξένης κατασκευής όργανα και όχι εκείνα που παράγονταν στην εγχώρια αγορά.Στην πραγματικότητα, πολλοί μαθητές στα ωδεία μοιράστηκαν όργανα ή χρησιμοποίησαν αυτά που δανείζονταν από το ωδείο ή από τους φοιτητικούς ξενώνες.     Κατά τη διάρκεια της θητείας του Chernetsty,οι σοβιετικές μπάντες απομακρύνθηκαν από την ευρωπαϊκή οργανική ρύθμιση διατηρώντας ταtenorandaltohorns,και παραλείποντας τα φαγκότα και τα σαξόφωνα.Τα tenorandaltohornsπαρέμειναν στις μπάντες μέχρι τη δεκαετία του 1980, παρά το γεγονός ότι ο JohnPhilipSousa δεν περιελάμβανεtenorandaltohornsόταν ίδρυσε την μπάντα του το 1892, ενώ οι βρετανικές στρατιωτικές μπάντες είχαν απαλλαγεί από τα όργανα αυτά στις αρχές του 20ου αιώνα.

*Είναι μαέστρος

Μπαντες πνευστών

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook