Ο ΚΑΖΑΜΙΑΣ των “Πράσινων Γωνιών” της Κέρκυρας

Περισσότερες ευχές σε όλους εσάς τους 7000 νοματαίους που με το ζόρι θέλετε να γίνετε Ευρωπαίοι και κάνετε αυτό που μου είπαν να λέω: «Διαλογή στην Πηγή». Είχαν δεν είχαν με έκαναν οι χωριανοί μου εθελοντή ,έτσι με είπαν στην αρχή, μετά εγώ για να μην με λέω κουτό, με είπα μάρτυρα της ανακύκλωσης.

Με έβαλαν δύο φορές την εβδομάδα κάτω από μια τέντα να βοηθάω όσους φέρνουν «ανακυκλώσιμα» (έτσι μου είπαν να τα λέω), να τα ξεχωρίζουν σωστά στις κατηγορίες τους. Με έβαλαν να στοιβάζω σάκους οικοδομικούς υλικών με τάξη για να μην καταλήγουν λέει στο Τεμπλόνι.

Εγώ τους είπα αν αυτό πρέπει να κάνουμε, γιατί δεν το οργανώνει ο Δήμος, αλλά μου έδειξαν τις στοίβες των σκουπιδιών στα διάφορα σημεία, με πήραν και μια φορά στο Τεμπλόνι. Παιδιά πολύ βρώμα στο Τεμπλόνι, βουνά τα σκουπίδια, είδα και αρούρια, αλλά γέλασα γιατί είδα εργαζόμενους να φορούν κράνη και στολή και σκέφτηκα: «αυτό τους μάρανε». Είδα όμως και καθαρούς τους Καλαφατιώνες και άδειους τους κάδους, μετά την έναρξη λειτουργίας της πράσινης γωνιάς. Είδα και τους κατοίκους του χωριού να έρχονται και άλλους από τα γύρω χωριά και μετά όσοι δεν φάνηκαν στον πρώτο μήνα, όπου τους βρίσκαμε τους κοροϊδεύαμε και αναγκάστηκαν να έρθουν, για να γίνουν κι αυτοί Ευρωπαίοι Καλαφατιωνίτες. Δεν άντεξα τους περιέπαιξα και λίγο, που δεν ξέρανε να διαλέξουν τα ανακυκλώσιμά τους, παρότι κάποιοι είναι γραμματιζούμενοι, αλλά τώρα τους σέβομαι , συνεχίζουν να έρχονται. Νομίζω μερικοί έρχονται και για κοινωνικές γνωριμίες, με εννοείτε, αλλά τι με κόφτει;

Αισθάνθηκα να θέλουν να με περιπαίξουν κι εμένα, δεν λέω, θέλανε λέει να μας δώσουν 7 σάκους, αλλά ο δωρεοδόχος τον είπανε, δεν μας ρώτησε αν θα αποδεχόμαστε την δωρεά, αλλά τελικά άλλος εμφανίστηκε να το οργανώνει όλο αυτό, αυτός πήρε την δόξα, χωρίς να τον έχουμε ορίσει εκπρόσωπό και αρχηγό μας, να ζητήσει σάκους για εμάς. Τελικά ποιος πήρε σάκους και δεν πήρε, μην με ρωτάτε, εγώ δεν ξέρω, αλλά είπαν πως πήραν όλοι. Εμείς όμως δεν θέλαμε σάκους έτσι  και δεν πήραμε ποτέ. Ευτυχώς όμως ήρθαν και όλοι αυτοί οι διεθνούς κύρους Επιστήμονες, εκείνη η γλυκιά Κυρία, η Γενική Γραμματέας του Συνδέσμου Δήμων και ΦΟΣΔΑ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Στερεών Αποβλήτων(αυτός ο δεύτερος ήπιε και πολύ τσιτσιμπύρα, του άρεσε φαίνεται) κι εκείνος ο ισπανός (όχι ισπανός, καταλανό μου είπαν να τον λέω) ο Διευθυντής του Οργανισμού Διαχείρισης Απορριμμάτων της Καταλωνίας, κι ένας Κύριος που έκανε την καλύτερη ανακύκλωση λέει στην Ελλάδα, στην Σπάρτη και όλοι αυτοί μας είπαν, πως αυτό που κάνουμε είναι φανταστικό και μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά και μας κτύπησαν την πλάτη, βγήκαμε και φωτογραφίες.

Μετά μάθαμε πως όλοι αυτοί έκαναν και ημερίδα, πολύ σοβαρή, που την οργάνωσε λέει  το Παρατηρητήριο Διαχείρισης Απορριμμάτων Κέρκυρας στο Επιμελητήριο και προσκάλεσαν τους τοπικούς Δημάρχους στις Βρυξέλλες, για να αποδεχθούν μια πρόσκληση, να γίνει λέει το νησί μας νησί πρότυπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, «Νησί μηδενικών αποβλήτων». Δεν κατάλαβα πως γίνεται όλο αυτό, αλλά μου φάνηκε σοβαρό και μου είπαν πως θα έδιναν στους Δήμους την Κέρκυρας, πλήρη χρηματοδότηση και τεχνογνωσία.

Για να μην σας κρύβομαι, τον Τραμπάκουλα-Ευρωπαίο θυμήθηκα όταν το άκουσα, αλλά ευτυχώς εγώ δεν φοράω τέτοια κάπα, είμαι από το Κοθωνίκι, κοιτάω τα χειμερινά μου και μαζεύω καμμιά ελιά για να ζήσω, όταν δεν είμαι στην πράσινη γωνία. Δεν πήγε κανείς στις Βρυξέλλες, όπως έμαθα, αντίθετα ήρθε ένας και μου είπε να γραφτώ στην πλατφόρμα για να μάθω λέει να κάνω ανακύκλωση και να μαζεύω πόντους. Απάντησα πως εγώ δεν έχω λαπιτόπι, άσε που τόσο καιρό στην πράσινη γωνιά με έμαθαν να κάνω ανακύκλωση, γιατί να δω τα βίντεο και δεν ξέρω να πατάω τα κουμπιά για να απαντάω στα τεστ. Στο Σχολείο τελευταίος μαθητής, ίσα ίσα το δημοτικό. Τώρα ακούω και για την μεταφορά των απορριμμάτων, αλλά αν κατάλαβα καλά, δεν θα τα πάνε απέναντι, όλα τα σκουπίδια. Μου είπαν κιόλας πως πρέπει να κάνουμε ανακύκλωση τουλάχιστον 50% των συνολικών απορριμμάτων μας, το 2020.

Δεν βλέπω να συγκινείται κανείς Δήμαρχος πλην εκείνου του συμπαθούς Κυρίου του Βορρά που τον έχει πιάσει μανία να ανοίγει Πράσινες Γωνίες. Μόνο διαφήμιση δεν έχω δει να βάζει: «Γίνε κι εσύ Ευρωπαίος μπορείς». Από την άλλη έμαθα πως εκεί στον Αρίλλα συνεργάστηκαν ένας βασιλόφρων κι ένας κομμουνιστής, ο ένας για να μην χάσει τους πελάτες και πεινάσει και ο άλλος για να μην του φύγει η γυναίκα, από την βρώμα και δυσωδία των σκουπιδιών. Έκαναν λέει ανακύκλωση 63% των συνολικών απορριμμάτων γιατί έκαναν και ταυτόχρονα κομποστοποίηση 50 τόνων, σε ένα χρόνο. Από την άλλη βλέπω πολλούς να μας λένε πως δεν μπορούμε να μάθουμε να κάνουμε ανακύκλωση με «Διαλογή στην Πηγή» και χρειαζόμαστε λέει χρόνια, για να μάθουμε, γιατί έχουμε κακή νοοτροπία και δεν αλλάζουμε, οι άνθρωποι.

Για αυτό θα έρθει το εργοστάσιο λέει για να μας σώσει. Και το ερώτημα είναι, τι εργοστάσιο θα είναι αυτό; Θα έρχεται να μας παίρνει τα σκουπίδια και τα ανακυκλώσιμα από το σπίτι; Γιατί ακούω πως θα πρέπει να φτιάχνουμε καινούργιους ΧΥΤΥ κάθε 5 χρόνια με αυτό, μου κάεται μάπα το εργοστάσιο, αν αληθεύει πως θα θάβουμε το 90% ,από ότι βάζουμε μέσα σε αυτό. Ήταν να μην με μάθουν να κάνω ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή και τώρα θέλω να μου λέτε κιόλας πόσα θα πληρώνω δημοτικά τέλη. Έμαθα πως στην Αυστρία πληρώνουν 35 Ευρώ τον τόνο κι εμείς τουλάχιστον 200.Γίνεται μωρέ εμείς οι φτωχοί, να πληρώνουμε τόσα; Αυστριακός Κοθωνικιάτης θέλω να γίνω.

Σας νοιώθω, είστε έτοιμοι να με ρωτήσετε για πόσο καιρό ακόμη θα πηγαίνω να βοηθάω στην πράσινη γωνιά. Θα σας απαντήσω, μου αρέσει να είμαι Ευρωπαίος Καλαφατιωνίτης και αδιαφορώ αν μερικοί με κοροϊδεύετε. Εγώ έμαθα σε λιγότερο από ένα μήνα να κάνω ανακύκλωση και παλιά ενδιαφερόμουν, για αυτά που λένε οι άλλοι. Ήταν να μην γνωρίσω τους Επιστήμονες, με αυτούς θα πάω τώρα και θα συνεχίσω αυτό που κάνω, για να μπορώ εγώ να κοροϊδεύω όλους εσάς, που δεν γίνεστε Ευρωπαίοι. Θα περιμένετε να σας πω τι θα συμβεί στην Κέρκυρα στην Διαχείριση των Απορριμμάτων, την νέα χρονιά 2020.Θα σας το πω με μια λέξη γλυκιά: «Μπαχαλάκι», αλλά οι άνθρωποι-πολίτες θα αποδειχθούν πολύ πιο προχωρημένοι, από τους πολιτικούς. Καλή χρονιά.

Σπύρος Κοθωνικιάτης