Πριν την πύρινη σελίδα της Κέρκυρας

Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη

Με την ανακωχή της Ιταλίας, όπως ανακοινώθηκε στην Κέρκυρα στις 8 Σεπτεμβρίου 1943,  σύμφωνα με τη ραδιοφωνική αναφορά του Στρατάρχη Μπαντόλιο, ήταν πλέον δεδομένο ότι η Ιταλία είχε προχωρήσει σε διαφορετική πορεία αλλά και  σε ενέργειες αντίστασης κατά των Γερμανών.

Ωστόσο, η κάθοδος γερμανικών μεραρχιών προς την Ιταλία και η προσπάθειά τους να ακολουθούν μυστικά τις κινήσεις των Ιταλών προοικονομούσαν για περαιτέρω εξελίξεις. Συγχρόνως, η προγενέστερη αποτυχία της αντιμετώπισης των Γερμανών εκ μέρους των Ιταλών στη Δωδεκάνησο και τη Σάμο σηματοδοτούσαν το αρνητικό προηγούμενο, καθόλου ευοίωνο για την Κεφαλληνία και την Κέρκυρα.

Με την πτώση του Μουσολίνι και τη νέα διάδοχη κατάσταση με τον Πιέτρο Μπαντόλιο, στον οποίο είχε βασιστεί ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, η Γερμανία παρακολουθούσε με τις μυστικές της δυνάμεις τις ιταλικές κινήσεις.

Η Κέρκυρα, σύμφωνα και με τη θέση του Τσώρτσιλ, θα μπορούσε να παίξει ρόλο για τα Βαλκάνια, εφόσον οι Σύμμαχοι προχωρούσαν σε αποβατικές ενέργειες, ωστόσο οι αδυναμίες τους ήταν μεγάλες. Μέσα σε αυτό το κλίμα άρχιζε ο κερκυραϊκός λαός να πιστεύει ότι έρχεται το τέλος του πολέμου και ότι με την αναγγελία της ανακωχής των Ιταλών το τέλος των κατακτητικών δεινών ήταν κοντά. Περίμεναν και την επιστροφή για την άμεση αποκατάστασή τους, πρώτα από όλα διοικητική, κυρίως την επαναφορά των ελληνικών αρχών και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές και το Στρατόπεδο του Λαζαρέτου.

Απέναντι στις ενέργειες της πενταμελούς επιτροπής, με το Μητροπολίτη Μεθόδιο, ακούραστο μαχητή για την Κέρκυρα, τον προεδρεύοντα των Εφετών Κομιανό Ιωάννη, τον πρώην Δήμαρχο Κόλλα Σπυρίδωνα, το Διευθυντή του Υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδας Στρούζα Άγγελο και τον Ιατρό Κουρή Ερωτόκριτο, ο Παρίνι, υπεύθυνος των πολιτικών υποθέσεων, και ο Λουζινιάνι, Συνταγματάρχης, έδειχναν την πραγματική σκληροτράχηλη στρατηγική τους: οι πολιτικοί κρατούμενοι της Κέρκυρας παρέμεναν για τους Ιταλούς φόβητρο για πιθανές δυναμικές ενέργειες απέναντί τους. Ο Μητροπολίτης Μεθόδιος ακατάπαυστα ενεργούσε για τη γρήγορη λύση της απελευθέρωσης υπολογίζοντας στην απειλή των Γερμανών.

Η κατάσταση φαινόταν ιδιαίτερα δύσκολη για το μέλλον τους.

Με την αντικατάσταση του Παρίνι από τον Μπαρατιέρι, βασιλικό πρόξενο, η κατάσταση για το μέλλον των κρατουμένων έδειχνε να εκτονώνεται. Η συγκεχυμένη εξέλιξη στη συνέχεια των ιταλικών και γερμανικών συσχετίσεων  έπαιξε το ρόλο της στην απόλυση των κρατουμένων από το Στρατόπεδο του Λαζαρέτου.

Το απόγευμα της 12^ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η διαδικασία, όχι άμεσα για όλους τους κρατούμενους, με έλλειψη των απαραίτητων πλωτών μέσων, καθότι και σε αυτό το ζήτημα οι Ιταλοί δε βοήθησαν για την έγκαιρη μεταφορά τους. Παράλληλα, η απαγόρευση της μεταφοράς τους τη νύκτα, ενώ ήδη οι πρώτες γερμανικές βόμβες, τη νύκτα της 13^ης Σεπτεμβρίου, στο λιμάνι αποτελούσαν γεγονός, δημιουργούσε επιπλέον εμπόδιο για τις εξελίξεις.

Παρόλες τις δυσκολίες, η μεταφορά επιτεύχθηκε, χάρη στο συντονισμό των ενεργειών. Με την άφιξή τους στην Κέρκυρα η περίθαλψή τους ξεκίνησε στο 2^Ο Δημοτικό Σχολείο, όπου τα βασικά μέσα είχαν εξασφαλιστεί με την ιδιαίτερη φροντίδα του Μητροπολίτη Μεθοδίου, του Διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδας και του προεδρείου της ΕΟΚ. Πάνω από όλα ο κερκυραϊκός λαός, γεμάτος θαυμασμό για τους πολιτικούς κρατουμένους του, συνέτρεξε στη φιλόξενη συμπαράσταση σε σπίτια. Ωστόσο, ήδη από το πρωί της 13^ης Σεπτεμβρίου τα γερμανικά αεροπλάνα έδιναν το στίγμα των δραματικών εξελίξεων . Από τις 9.30 το ίδιο βράδυ άρχιζε η σελίδα για την πύρινη Κέρκυρα.

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook