«Η αξία της τοπικής μας ιστορίας μέσα από την επαφή με τη φύση»

Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη*

                      Για πολλούς μπορεί η ιστορία να αποτελεί μία «ανιαρή» περίπτωση ενασχόλησης, είτε ως  περίπτωση μαθήματος είτε ως απλού  ενδιαφέροντος. Η ελλειπτική, ωστόσο, σχέση με αυτήν δεν προκαλεί μόνο αδυναμία σύλληψης και κριτικής απέναντι στα γεγονότα, αλλά παράλληλα μπορεί να στερεί και μια διέξοδο καθημερινότητας, ειδικά για τα νεαρά άτομα και δη τους μαθητές. Αντί να βομβαρδίζεται ο εγκέφαλος  με την ακινητοποίηση της σκέψης μέσα από την εθιστική χρήση του κινητού, θα ήταν ιδανική εξάσκηση σώματος, πνεύματος και ψυχής η επαφή με τη φύση ενός κερκυραϊκού χωριού, όπου ο συνδυασμός ιστορίας και φύσης μόνο ευεργετικά αποτελέσματα προσδίδουν.  

Παράδειγμα ιδανικό για την απόδειξη μιας τέτοιας περίστασης αποτελεί η περιδιάβαση σε ένα από τα πάμπολλα κερκυραϊκά χωριά μας, τις Νυμφές. Το μέρος αυτό, το οποίο παλιότερα ονομαζόταν Ναραϊδοχώρι, έχει κατοικηθεί από τα αρχαία χρόνια. Η δυναμική του χώρου δεν επέτρεψε την κατάκτηση πειρατών, όπως και πολλών επιδρομέων, ενώ είναι χαρακτηριστική και η άκρως περιοριστική περίπτωση προσβολών από λοιμώδη νοσήματα, καθότι το υγιεινό του κλίμα σχεδόν το καθιστά απρόσβλητο από επιδημίες, όπως την πανώλη.

Ένα κτιριακό συγκρότημα που θυμίζει την αξία των Νυμφών κατά τα ρωμαϊκά χρόνια είναι  τα Δικαστήρια των Ρωμαίων. Στο νοτιοδυτικό μέρος των Δικαστηρίων το αρχοντικό του Ανδρέα Μουστοξύδη θυμίζει την εποχή εκείνη κατά την οποία φωτεινά πνεύματα της

Κέρκυρας αποτελούν περιπτώσεις συνολικού ανθρώπου του οποίου η συνεχής πνευματική καλλιέργεια ενδυναμώνει την κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Ο πολυγραφότατος Ανδρέας Μουστοξύδης έδωσε ισχυρή δυναμική στη    Νεοελληνική Γλώσσα, όχι μόνο με το περιοδικό «Ελληνομνήμων ή Σύμμικτα Ελληνικά», αλλά και με τις θέσεις του για την αξία της εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας τον ξεχώρισε και τον επέλεξε για την άμεση συνεισφορά στο χώρο αυτό της εκπαίδευσης, αν και από τη στιγμή τηςστυγερής δολοφονίας του ο ίδιος επιθυμούσε να φύγει από την Αίγινα, όπου είχε εκεί οριστεί να προσφέρει περί της οργάνωσης της ελληνικής εκπαίδευσης.

Πέρα από την περίπτωση του Μουστοξύδη και η επίσης σημαντική μορφή του Παναγιώτη Ποταγού, που  έχει εξίσου αποτελέσει κρίκο της ιστορίας του χωριού αυτού των Νυμφών, θα ήταν σημαντικό να γίνεται γνωστή στους νεώτερους. Ο μοναδικός αυτός Έλληνας εξερευνητής των νεώτερων χρόνων, όχι μόνο ως ένας χαρισματικός Ιατρός του τέλους του 19^ου αι και των αρχών του 20^ου, έδωσε τη ζωή του στην προσφορά προς το συνάνθρωπο επιδιώκοντας να ανακαλύπτει. Η μελέτη του για 15 χρόνια περιοχών της Αφρικής και της Ασίας απέδιδε συνεχώς καρπούς. Δε διέθετε μέσα, ωστόσο διέθετε αδάμαστη ψυχή. Η επιλογή του να περάσει την τελευταία περίοδο της ζωής του στην Κέρκυρα, στο αγαπημένο του χωριό Νυμφές,  καταγόταν από τη Βυτίνα της Αρκαδίας, δεν ήταν τυχαία.

Άρα, περιδιαβαίνοντας τους τόπους μας ο συνδυασμός πνευματικών, ψυχικών και σωματικών απολαύσεων, δυστυχώς ελάχιστα σήμερα οι νέοι περπατούν, μπορεί να οδηγήσει σε νέες συγκινήσεις, οπότε η τοπική ιστορία μπορεί να γίνει απαραίτητη στην καθημερινότητά μας.

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 16ης-2-2024 της εφημερίδας “Η Κέρκυρα Σήμερα” στη στήλη “Απο τα παλιά στο σήμερα”

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook