«Ενωμένοι οι Ιόνιοι σε Ιστορίες Θάλασσας, και όχι μόνο»

Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη*

Δεν ήταν λίγες οι φορές κατά τις οποίες η κοινή συνισταμένη σε θέματα που αφορά τον επτανησιακό κόσμο αποτυπώνει δεδομένα της δυναμικής φύσης των ανθρώπων του. Η σημασία αυτή της συμβολής μπορεί να καθοδηγεί σε δυναμικές παρεμβάσεις στο σήμερα, σε πολυποίκιλες μορφές ανάπτυξης, προσπερνώντας παθογένειες, αδυναμίες του παρελθόντος, και του παρόντος, οδηγώντας την επτανησιακή υπόθεση σε μορφή που της αξίζει. 

Τέτοια περίσταση περισυλλογής, όταν μάλιστα η αξία του κοινού δυναμικού που περικλείει ο ιώνιος χώρος αποτελεί σημείο αναφοράς σε ιστορίες μνήμης αλλά και αποτελεί και μέρος αναζητήσεων αναφορών, όπως ιστορικών, στρατηγικών, οικονομικών, πολιτιστικών, πολιτισμικών συνιστωσών, σε θέματα και της Ευρωπαϊκής Ημέρας Θάλασσας, όπως τώρα ιδιαίτερα δυναμικά και στοχευμένα διοργανώνει η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, έχει ιδιαίτερη αξία, όταν βασίζεται σε κατάλληλο τεκμηριωτικό υλικό. Εξάλλου, κάθε τέτοιο τεκμήριο θυμίζει ψηφίδες της Τοπικής Ιστορίας, οι οποίες δεν είναι τυχαίες.   

 Μία από αυτές αποδεικνύει ότι οι Κερκυραίοι προσέφεραν τις δυνάμεις τους και  στον αγώνα για την πατρίδα τους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της βενετικής ξενικής κυριαρχίας κατά της κάθε οθωμανικής επιδρομής. Χαρακτηριστικές, δε, ήταν οι περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες πολεμούσαν οι νησιώτες της Κέρκυρας για την και αποδέσμευση άλλων νησιωτών, αδελφών τους του κοινού επτανησιακού κόσμου, από τις οθωμανικές κατακτητικές επιδιώξεις τους. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση διαμορφωνόταν και πραγματωνόταν και στην περίοδο δράσης του Σουλτάνου Βαγιαζήτ, του μεγαλύτερου γιου του  Μωάμεθ Β΄του Πορθητή, ο οποίος επιχειρούσε, στο β΄ μισό του 15^ου αι., επί των ημερών του Βενετού Ναυάρχου Γκριμάνι, συνεχείς προσπάθειες, πολυποίκιλων μεθόδων, κατάκτησης βενετικών κτήσεων.

Στην επόμενη περίοδο, κατά την οποία ο  Βενετός Ναύαρχος Βενεδίκτος Πέζαρο, ως αρχηγός των ισπανικών και βενετικών δυνάμεων κατά των οθωμανικών ενεργειών, πρωταγωνιστούσε στην Πρέβεζα, στην Κεφαλληνία, στη Λευκάδα, ξεχωριστή ήταν η περίπτωση για την υπόθεση της Κεφαλληνίας, το 1500. Σε αυτήν οι Κερκυραίοι, διαποτισμένοι από το πνεύμα και την αξία της συναδέλφωσης για την υπόθεση της αντιοθωμανικής συνέχειας, ξεπερνώντας δυσκολίες και ανάγκες επιβίωσης, έδειξαν τον κοινό δεσμό: με δική τους προσπάθεια εξοπλισμού και επάνδρωσης πλοίων βρέθηκαν στην Κεφαλληνία, προκειμένου να ενισχύσουν τον Πέζαρο. Η κατάληψη του φρουρίου της Κεφαλληνίας από τις ισπανοβενετικές δυνάμεις έγινε εφικτή  κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Μετά τη νίκη αυτή ήταν δυνατή και η επόμενη επιδιωκόμενη πράξη, εκείνη της κατάληψης της Λευκάδας, αν και σύντομα ακολούθησε συνθήκη παραχώρησης στους Οθωμανούς.

Η συμβολή των Κερκυραίων στις επιχειρήσεις στον ιόνιο χώρο, η οποία διαχρονικά υφίσταται, ουσιαστικά  μπορούσε να προοικονομεί μια σταθερή πορεία αναζητήσεων και εφαρμογών κοινής και ενιαίας πολιτικής όλων των επτανήσιων. Το βασικό πλαίσιο μιας στρατηγικής, όχι μόνο σε επίπεδο αναλύσεων και εφαρμογών περί  αυτονομίας, αλλά σε κάθε ζήτημα αναπτυξιακού περιεχομένου, πολύ περισσότερο όπως προκύπτει από τις σύγχρονες προκλήσεις ανάπτυξης στο διευρυμένο τοπίο της Ενωμένης Ευρώπης για το νησιωτικό μας τόπο, παραμένει σημαντικό ζήτημα συνεχών εφαρμογών της πολιτικής συνοχής και προόδου.

Από το χθες στο σήμερα, λοιπόν, η επτανησιακή συνισταμένη μπορούσε και μπορεί να αποτελεί δύναμη κοινής προσπάθειας και δράσης, όσο και αν ενυπάρχουν αντιξοότητες και αδυναμίες. Οι Κερκυραίοι πολεμούσαν με δικά τους μέσα, το 16^ο αι., προσφέροντας στην κοινή επτανησιακή υπόθεση, η πραγματικότητα αυτή μπορεί να μένει στη χάραξη κοινών εφαρμογών για κάθε πρόκληση και κάθε αξία στη σύγχρονη εποχή;        

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 16ης-6-2023 της ΚΣ στη στήλη “Απο τα Παλιά στο Σήμερα”

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook