Επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις: Γιατί είναι πιο συχνές στη γυναίκα

Γράφει η Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη*

Η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (UTI) είναι λοίμωξη που εστιάζεται σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού συστήματος (νεφρά, ουρητήρες, ουροδόχος κύστη, ουρήθρα, προστάτης). Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για κυστίτιδες.Πολλές φορές οι εμπλεκόμενοι παθογόνοι μικροοργανισμοί μετακινούνται σε ιστούς που γειτνιάζουν ή μετακινούνται από ιστούς που γειτνιάζουν, όπως ο γυναικείος κόλπος.Οι ουρολοιμώξεις μπορεί να είναι ασυμπτωματικές και να εντοπίζονται μόνο σε αναλύσεις ούρων ή να έχουν συμπτώματα με τσούξιμο κατά την ούρηση, συχνουρία, πυρετό, δέκατα, ναυτία, κοιλιακό πόνο, εμετό.

Σε ένα σημαντικό τμήμα των συμπολιτών μας, οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται και επανεμφανίζονται. Αυτό το πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο αιτία δραματικής μείωσης της ποιότητας ζωής αλλά και βασική αιτία αναζήτησης ιατρικής βοήθειας και επίσκεψης στον ειδικό παθολόγο. Στην περίπτωση των συχνών ουρολοιμώξεων, τα συμπτώματα της απλής ουρολοίμωξης υποτροπιάζουν συχνά, παρά την χορήγηση αντιβίωσης. Σε άλλες περιπτώσεις ο ασθενής που έχει συνέλθει από ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης παρατηρεί ότι στους εργαστηριακούς ελέγχους παρακολούθησης των ούρων, τα ούρα δεν είναι στείρα αλλά αναδύονται παθογόνοι μικροοργανισμοί στις καλλιέργειες.

Τα παθογόνα που εμπλέκονται στις συχνές ουρολοιμώξεις είναι πολλά. Το κολοβακτηρίδιο Escherichiacoli επικρατεί σε αρκετές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Άλλα μικρόβια είναι ο staphylococcussaprophyticus, ο πρωτέας, η ψευδομονάδα, η klebsiella, το enterobacter, η serratia, ο s aureus, οι εντερόκοκκοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα όπως τα Chlamydiatrachomatis, η neisseriagonorrhoeae, ο ιός του έρπητα έχουν κυρίαρχο ρόλο.

Το φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ποικίλους μηχανισμούς άμυνας που το βοηθούν να αμύνεται αποτελεσματικά έναντι των παθογόνων μικροοργανισμών που το απειλούν. Βασικοί μηχανισμοί άμυνας είναι το όξινο ph των ούρων, η αποτελεσματική πλύση της ουροδόχου κύστης με τη συχνή διούρηση, οι τοξικές ουσίες που εκκρίνονται από το φυσιολογικό ενδοθήλιο, η φυσιολογική αμυντική χλωρίδα του κόλπου και του εντέρου, η ετοιμότητα των λευκών αιμοσφαιρίων.Όταν οι μηχανισμοί άμυνας δεν λειτουργήσουν επαρκώς ή το σώμα έλθει αντιμέτωπο με ένα επιθετικό λοιμογόνο αίτιο που προσβάλλει το ουροποιητικό σύστημα εισβάλλοντας σε αυτό μέσω του αίματος ή της ουρήθρας, το οποίο δεν έχει εκριζωθεί  σωστά ιατρικώς, αναπτύσσεται το παθολογικό πρόβλημα των συχνών ουρολοιμώξεων. Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στις συχνές ουρολοιμώξεις λόγω του μικρού μήκους της ουρήθρας τους που διευκολύνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς αλλά και την ευαισθησία της αμυντικής τοπικής ουροποιογεννητικής χλωρίδας τους που διαταράσσεται εύκολα από ποικίλους παράγοντες.

Παράγοντες που ευθύνονται για το πρόβλημα των συχνών ουρολοιμώξεων είναι:

• Η μη λήψη επαρκούς ποσότητας νερού
• Η χρήση τοπικών αντισυλληπτικών όπως σπερματοκτόνων και διαφραγμάτων
• Οι κακές συνθήκες υγιεινής που εκθέτουν την ουρήθρα σε μικρόβια από τον πρωκτό
• Η έκθεση σε μολυσμένα νερά κατά την κολύμβηση
• Η αμέλεια χρήσης προφυλακτικού κατά τη συνουσία και η έκθεση σε μολυσμένους συντρόφους
• Η στάση στην ροή των ούρων από συνοδές παθήσεις όπως το αυξημένο ασβέστιο αίματος
• Η συγκράτηση των ούρων στην ουροδόχο κύστη με την παρατεταμένη ή επανειλημμένη αναβολή της ούρησης
• Η κακή λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων
• Η κύηση που παρακωλύει την απρόσκοπτη έκπλυση της ουροδόχου κύστης με τα ούρα
• Η ακατάλληλη αντιβίωση:Ορισμένα μικρόβια διαθέτουν εκπληκτικές ικανότητες ανάπτυξης αντοχής που απαιτεί ειδικούς χειρισμούς στην κλινική πράξη.

Κοινά νοσήματα που συνοδεύονται συχνά από υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις είναιοι ουρολογικές παθήσεις, ο διαβήτης, τα ορμονικά προβλήματα, παθήσεις των λευκών αιμοσφαιρίων, οι μεταβολικές διαταραχές.

Οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές, όπως νεφρική βλάβη, μετανάστευση του μικροβίου σε άλλες θέσεις, σήψη, διαταραχές γονιμότητας.

Κατά τη σωστή ειδική παθολογική ιατρική εξέταση:

1. Πρέπει να εντοπιστούν και να εκριζωθούν οι αιτίες που προκαλούν τις υποτροπές.
2. Πρέπει να χορηγηθεί η κατάλληλη αγωγή πλήρους και αποτελεσματικής εκρίζωσης.
3. Πρέπει να ενισχυθεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς.

Ενίοτε η χορήγηση προφυλακτικής αγωγής είναι απαραίτητη στην πρόληψη των υποτροπών.

*Είναι ειδική παθολόγος – Αρθρογράφος στην «Κ.Σ.»

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook