Ερείκουσα: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Σεβαστέ πατέρα, αγαπητοί κάτοικοι της νήσου Ερείκουσας,
Χρόνια μας πολλά και ευλογημένα. Σήμερα είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Βρισκόμαστε στην τρίτη Κυριακή των νηστειών, 28 μέρες πριν από το Πασχα. Η Α Κυριακή είναι της Ορθοδοξίας, η Β Κυριακή είναι του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η Γ Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Δ Κυριακή του αγίου Ιωάννου της κλίμακος και η Ε Κυριακή της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας.  Είμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη όταν την πρώτη Κυριακή μετά τις 6 Μαρτίου εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγιά Ελένη.  Στις εκκλησίες μας ο ιερέας φέρνει μέσω πομπής το Σταυρό στη μέση όπου θα μείνει και όλη την εβδομάδα, την ονομαζόμενη εβδομάδα του Σταυρού. Οι πιστοί προσκυνούν και ο ιερέας τους δίνει χριστολουλουδο που συνήθως είναι δεντρολίβανο. Αυτά τα χριστολούλουδα οι πιστοί τα παίρνουν στο εικονοστάσι ως ευλογία. Όταν θυμιατιζουμε μπορούμε να καίμε λίγο από το δεντρολίβανο. Όταν έχουμε κάποιον άρρωστο μπορούμε να βάζουμε το χριστολούλουδα στο αγιασμό και να ραντίζουμε τον ασθενή. Επίσης, χρησιμοποιούνται και σε περιπτώσεις βασκανίας. Ο Σταυρός ήταν σύμβολο φρίκης και πόνου και έγινε σύμβολο σωτηρίας και λύτρωσης. Πόσοι από εμάς όταν μας συμβαίνει κάτι ή ακόμα και στη θέα κάτι δυσάρεστου δεν κάνουμε το σταυρό μας; Πόσοι από εμάς όταν βλέπουμε το παιδί μας χτυπημένο δεν το σταυρώνουμε; Πόσες νύχτες δεν έχουμε ξυπνήσει μούσκεμα στον ιδρώτα από εφιάλτες και το πρώτο που κάναμε ήταν ο Σταύρος μας; Μα και όταν φεύγουν οι δικοί μας από το σπίτι δεν καθόμαστε στην πόρτα σταυρώνοντας τους καθώς φεύγουν; Στα θαύματα που κάνει ο Θεός μας καθημερινά στη ζωή μας δεν κάνουμε το σταυρό μας υψώνοντας τα μάτια στον ουρανό; Όταν κουβαλάμε εμείς οι γυναίκες μέσα μας τα παιδιά του ανθρώπου μας πόσες φορές δε σταυρώνουμε την φουσκωμένο κοιλιά μας; Στα περισσότερα σπίτια μας την Ανάσταση με το φως της Ανάστασης σταυρώνουμε την πόρτα μας να διώξουμε το κακό. Ευλογημένη η ώρα που κάθε μάνα και πατέρας μαθαίνει στο παιδί του το σταυρό του. Το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό εφόδιο για τη ζωή του. Ερχόμενη εδώ στην Ερεικουσα μόλις πάτησα τα χώματα της έκανα το σταυρό μου να πάνε όλα καλά. Κάθε πρωί πριν ανοίξω την πόρτα του σχολείου κάνω το σταυρό μου και έπειτα βάζω το κλειδί. Να με φυλάει, να με σώζει και να με φωτίζει να διδάσκω σωστά τα παιδιά. Σήμερα με μεγάλη πίστη θα προσκυνήσω το σταυρό παρακαλώντας και ικετεύοντας να λυτρώσει από τις ωδίνες όλο τον κόσμο, τους κατοίκους της νήσου Ερεικουσας, την οικογένειά μου και εμένα. Να με περιστοιχίσει, να με περιφρούρηση και να γίνω σκεύος ευλογίας του Θεού.  Κάνω το σταυρό μου και πιστεύω Θεέ μου ότι θα ευλογήσεις τα βήματα μου εδώ στην Ερεικουσα ώστε η αγάπη μου για το νησί να πάρει σάρκα και οστά και να απλωθεί στις ψυχές όλων. Να κάνω το σταυρό μου και να μαγνητίζω τη χαρά και την αγάπη σας.

Με απέραντη αγάπη και ενδιαφέρον η δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου Ερεικουσας
Αποστολία Ρούση