Ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων του «ΠΡΩΤΕΥΣ» στους Οθωνούς- Ομιλία Γεωργάτου

Τελέστηκε το Σάββατο το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο σε ένδειξη τιμής και μνήμης του απολεσθέντος πληρώματος του υποβρυχίου Πρωτεύς κατά την περιπολία του στο στενό του Οτράντο και ειδικότερα στην περιοχή μπροστά από τον κόλπο της Αυλώνας.

Η ομιλία

Ομιλία του Σημαιοφόρου Γεωργάτου Βασίλη , εκπρόσωπος του Ελληνικού Συνδέσμου των Υποβρυχίων 

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος με πρωτοβουλία της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού του παραρτήματος Κέρκυρας, βρισκόμαστε εδώ στο ακριτικό νησί των Οθωνών για να τελέσουμε το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο σε ένδειξη τιμής και μνήμης του απολεσθέντος πληρώματος του υποβρυχίου Πρωτεύς κατά την περιπολία του στο στενό του Οτράντο και ειδικότερα στην περιοχή μπροστά από τον κόλπο της Αυλώνας.

Στις 29 Δεκεμβρίου στις 10 το πρωί το Ιταλικό ατμόπλοιο βυθίζεται από το υποβρύχιο Πρωτεύς .

Μετά την βολή των τορπιλών το υποβρύχιο Πρωτεύς έχασε το βάθος καταδύσεως με αποτέλεσμα να ανέλθει στην επιφάνεια, να γίνει αντιληπτό και μετά τον εμβολισμό από το τορπιλοβόλο ANTARES να βυθιστεί αύτανδρο.

Η βύθιση του υποβρυχίου Πρωτεύς έγινε γνωστή στην Ελλάδα την 10η Ιανουαρίου 1941 από ανακοινωθέν του Ιταλικού ραδιοφωνικού σταθμού. Βυθιζόμενο παρέσυρε στον υγρό τάφο το 48μελές πλήρωμά του.

Αυτές οι ειδήσεις λοιπόν έδωσαν την εξήγηση στην εκκωφαντική σιωπή τόσων ημερών από το υποβρύχιο και οδήγησαν στο θλιβερό συμπέρασμα της ένδοξης απώλειάς του.

Το υποβρύχιο Πρωτεύς ήταν το πρώτο που απωλέσθηκε και η απώλεια των 48 μελών του βύθισε στο πένθος όλο το πολεμικό ναυτικό και ιδιαίτερα το προσωπικό των υπολοίπων υποβρυχίων, αλλά ταυτόχρονα γιγάντωσε ακόμη περισσότερο το πείσμα του για την νίκη.

Με αφορμή αυτό το δυσάρεστο γεγονός ο Εθνικός μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός, προς τιμή των ηρωικών νεκρών, έγραψε.

Ω , καλοί μου,είπατε έτσι . << Ή θα κάμουμε κάτι μεγάλο ή δε θα γυρίσουμε πίσω>> ! Και κάματε κάτι, απ΄ αυτό που νειρόσαστε πιότερο ακόμα μεγάλο.

Δεν σταθήκατε διόλου μεσόστρατα , απ΄την ώρα που μπήκατε μέσα στους υγρούς βαθιούς δρόμους δεν γυρέψατε ανάπαψη, κι ούτε στοχαστήκατε αν πρέπει να γυρίσετε πίσω, μα πηγαίνοντας πάντα μπροστά γι΄αυτό που νειρόσαστε, τ΄άξιο,το αγνό, το μεγάλο λησμονήσατε ακόμα και τον ίδιο ευατό σας αντίκρυ στο μεγάλο σκοπό σας.

Τώρα πια που΄γινε ένα με τις ρίζες του πελάου , με τις ρίζες των αιώνιων στοιχείων, με τις ρίζες βαθιά της Ελλάδας, με τις ρίζες κρυφές της ψυχής μας!

Κ΄έτσι σήμερα ορθός στ΄ακρογιάλι δε στέκω , δε στέκει κανείς μας καρτερώντας το κύμα να φέρει από σας ένα λείψανο που γυρεύει ταφή, μας κοιτώντας αφρισμένα τα κύματα απάνω να ορμάνε το΄να πίσω από τ΄άλλο κι ακούοντας τη βοή τους, σας βλέπουμε ακέριους κι ακέριους. Σας ακούμε μες σ΄όλες τις μορφές και φωνές του Πρωτέα , του αιωνίου Σας, κ΄αιωνίου μας Μύθου, πανελεύτερους ,ώριους ,γαλήνιους απ΄τα βάθη των βυθών ν΄ανεβαίνετε είδωλα νιότης.

Αιωνία τους η μνήμη

 Τελειώνοντας εκ μέρους του Ελληνικού Συνδέσμου των Υποβρυχίων θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας θυμίσουμε ότι εμείς οι υποβρύχιοι δεν ξεχνάμε. Τιμούμε όλους τους εμνπευστές και τους συντελεστές που βοήθησαν για να υλοποιηθεί και να κατασκευασθεί αυτό το μνημείο για τους αιώνιους φρουρούς των Διαποντίων νήσων .

 Σας ευχαριστώ.

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook