21 Μαΐου 1864: Η πολυπόθητη Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα – Η ομιλία της δασκάλας της Ερείκουσας Α. Ρούση

Ο λόγος της δασκάλας της ακριτικής Ερείκουσας, Αποστολίας Ρούση

         Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους και όλες. Πρώτη φορά δασκάλα στο Ιόνιο και επομένως πρώτη φορά ετοίμασα λόγο για τη συγκεκριμένη γιορτή. Η μέρα αυτή πάντοτε ιδιαίτερη για μένα, καθώς γιορτάζει ο άντρας μου Κωνσταντίνος Στραβού. Φέτος λοιπόν αποκτά ακόμη περισσότερο νόημα και μέγιστο εορταστικό κλίμα.

         Στην αναζήτηση πηγών και πληροφοριών για να δομήσω με αγάπη προς εσάς το σημερινό μου λόγο ήρθα σε επαφή με την τέχνη που συνδέεται με το μέγα αυτό γεγονός. Πώς να μείνω και εγώ και ο καθένας/καθεμία ασυγκίνητος/η μπροστά στην έκφραση μέσω όλων αυτών των πινάκων ζωγραφικής που με τόση ευρασιτεχνία έχουν δημιουργηθεί. Βλέπουμε λοιπόν και θαυμάζουμε τα Επτάνησα στην αγκάλη της μητέρας Ελλάδος, ως μία νέα κοπέλα που γέρνει το κεφάλι της στον ώμο μίας κοπέλας αγέρωχης στεφανωμένης που κρατά την ελληνική σημαία. Αλλού παρατηρούμε την μητέρα Ελλάδα ως γυναίκα ντυμένη σε γαλάζιο φόρεμα και δείχνοντας τον Θεό να στεφανώνει την ερχόμενη κοπέλα που αναπαριστά τα Επτάνησα που δόξα τω Θεώ επιτέλους ενώνονται μαζί της. Συγκίνηση προκαλούν και τα αυθεντικά κείμενα από εφημερίδες και ψηφίσματα εκείνης της περιόδου.

         Λένε πως μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση του Ιονίου όμως οι λέξεις παίρνουν μία διαφορετική σημασία και δυναμικότητα. Η ποίηση και η ακόλουθη μελωποίηση τους είναι κάτι -θα τολμούσα να πω- έμφυτο στους Επτανησίους. Τι να πρωτοσημειώσω; Σε τι να εμβαθύνω περισσότερο; Θα προσθέσω αρχικά απόσπασμα από τραγούδι άγνωστου ποιητή και συνθέτη Επτανήσιου. Αναφέρεται στο μπαρκάρισμα των αγωνιστών ριζοσπαστών που τους πήγαιναν οι Άγγλοι στην Κέκρυρα για να υποστούν την αγχόνη. :

“Περνάμε από Λευκάδα περνάμε από Λευκάδα
περνάμε από Λευκάδα και έχει ξαστεριά
μα εμείς επιθυμούμε μα εμείς επιθυμούμε
μα εμείς επιθυμούμε γρήγορα Λευτεριά

Ζάκυνθος Κέρκυρα δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ

Στην Κέρκυρα μας πάνε στην Κέρκυρα μας πάνε
στην Κέρκυρα μας πάνε να μας δικάσουνε
μα εμείς θα τραγουδάμε μα εμείς θα τραγουδάμε
μα εμείς θα τραγουδάμε ώσπου να φτάσουμε

Ζάκυνθος Κέρκυρα δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ.”

         Επίσης δεν μπορώ να παραλείψω και το εξής που η πηγή της είναι από μια ανώνυμη προκήρυξη.

“Αλλά καθώς δεν συμβιβάζεται το πυρ με το ύδωρ, η ζωή με το θάνατο, η δικαιοσύνη με την αδικία, η αλήθεια με το ψεύδος, η δουλεία με την ελευθερία, ούτω αδύνατον είναι να συνυπάρχωσι η ελευθεροτυπία με την υψηλή αστυνομία, η ελευθέρα βουλή με γερουσία διφυή, ανώμαλο και ετερογενή, με εκτελεστικό ανεύθυνο και ετεροκίνητο…. Κάτοικοι της Επτανήσου, εγέρθητε, εγέρθητε από τον πολυχρόνιο λήθαργό σας. Ήδη ο αγών περί πάντων!!”

         Και φυσικά απόσπασμα από το γράμμα του Ριζοσπάστη αγωνιστή από την Κεφαλονιά Ηλία Ζερβού – Ιακωβάτου, βουλευτού, της Ιονίου Βουλής, που έστειλε στη γυναίκα του από το νησάκι Οθωνοί στα βόρεια της Κέρκυρας, όπου τον είχαν εξορίσει οι Άγγλοι.

         «Όπου ξένος βασιλεύει, και δή
μετ ‘ απολύτου εξουσίας, τα πάντα
ψεύδος εισί και σκιά. Ο νόμος εκεί
ενέδρα, η δικαιοσύνη σκευωρία, η
αρετή έγκλημα, η Πατρίς κενόν όνομα
και αυτή η οικογένεια, πηγή πικριών
και οδύνης. Εις την εθνικήν όθεν
αποκατάστασιν δέον να αποβλέπη
Ο Ιόνιος Λαός ως εις
τέρμα των συμφορών».

         Νιώθω πως θέλω και έχω την υποχρέωση να μιλήσω για την ποίηση του Ανδρέα Κάλβου και του Διονύσιου Σολωμού που τόσο βαθυστόχαστα εκφράζουν όλους τους Επτανήσιους και όχι μόνο.

         Σήμερα όμως θα είναι μία ιδιαίτερη μέρα καθώς θα συνεχίσουμε εντός του σχολείου έπειτα ώστε να επιτελέσουμε μία μικρή εκδήλωση ως μνημόσυνο στο ναυάγιο που συνέβη ακριβώς πριν 100 χρόνια εδώ στην Ερείκουσα.

         Χρόνια πολλά Επτανήσιοι και πάντα μα πάντα άρρηκτα δεμένοι με τη μητέρα μας την Ελλάδα.