Eπανάληψη (της Αλίκης Κατσαρού)
Από παιδί αντιπαθούσα τις επαναλήψεις.
Κάνε παιδί μου μια επανάληψη, μου έλεγαν οι γονείς μου, ναι, έλεγα εγώ, αλλά δεν την έκανα ποτέ.
Ούτε στους ιδιοκτήτες των beach bars της πόλης -άκουσον, άκουσον, beach bar της πόλης!
Ούτε σε όσους έχουν μυωπία. Τουτέστιν όσους βλέπουν μόνο κοντά, δεν καταλαβαίνουν δηλαδή ότι η πλαστική ταμπέλα και η εμποροπανήγυρη στην όψη του μαγαζιού τους είναι εντελώς κοντόφθαλμη.
Ούτε στους ιδιοκτήτες των τρενακίων.
Ή σε όσους βλέπουν τη γειτονιά τους, τον περιβάλλοντα χώρο της επιχείρησής τους, την πλατεία της περιοχής τους ως ξένο τόπο.
Και σε όσους παραβιάζουν το δημόσιο χώρο με τα τραπεζοκαθίσματά τους, είτε αυτά είναι πλαστικά, είτε πανάκριβου και καλόγουστα.
Όλοι οι παραπάνω, δε χρειάζονται καμία επανάληψη. Η επιχειρηματική τους πολιτική ως τώρα δείχνει ότι αγνοεί τον πολιτισμικό χαρακτήρα της Κέρκυρας, την πόλη Μνημείο, το μέγεθος και την ιδιαιτερότητά της. Αγνοεί; Λάθος λέξη. Αδιαφορεί.
Οι υπόλοιποι πρέπει να το καταλάβουμε, και δεν είμαστε λίγοι, ότι αν η πόλη συνεχίσει έτσι, θα μοιάζει σε λίγα χρόνια σαν μια ξένη, βαρετή, σαν ένας από τους πολλούς, πανομοιότυπους προορισμούς καλοκαιρινών διακοπών.
Τα μνημεία και ο ιδιότυπος αστικός ιστός , ακόμη και η γαλανή θάλασσα που μέσα της βουτά η καταπράσινη βλάστηση από το Βορρά ως το Νότο, δε φτάνουν. Τα στοιχεία που κάνουν κάθε τόπο μοναδικό είναι οι άνθρωποί της, οι καθημερινές δραστηριότητες, η ατμόσφαιρα του πρωινού, του απόβραδου, τα παραδοσιακά επαγγέλματα, οι γεύσεις, η ντοπιολαλιά, η μυρωδιά της κατσαρόλας από το ανοιχτό παράθυρο. Η αλήθεια του τόπου.
Η μοναδικότητα πηγάζει πάντα από την αλήθεια ενός τόπου. Άλλωστε από εκεί ξεκίνησαν κάποτε όλα. Από αυτό που πραγματικά ήμασταν και που γοήτευε ταξιδευτές και εραστές του διαφορετικού. Όσα κάνουμε στην Κέρκυρα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι η αλήθεια μας. Είναι πλαστικά, ξαναφορεμένα, δανεισμένα από άλλους και κατευθυνόμενα από το εύκολο, χωρίς προοπτική κέρδος.
Η Κέρκυρα είχε αρχοντιά, μαγική ατμόσφαιρα στα χωριά της, πρωτοπορία στις ιδέες, καλλιτεχνική παραγωγή, και μια φύση -πίνακα. Μοιάζει σήμερα μπερδεμένη, μοιάζει σαν να χάνει μυαλά της, το χαρακτήρα της, ακόμη και τη φύση πίνακα από τις πρόσφατες αντιπεριβαλλοντικές τακτικές.
Κάνοντας λοιπόν μια επανάληψη, γιατί τα έχουμε ξανα – ξανά – γράψει κι εγώ και άλλοι, ας μην καβγαδίζουμε για το ποια κυβέρνηση θα βγει. Όποια κι αν βγει, το ίδιο ρούχο θα μας προτρέψει να φορέσουμε. Εμείς, εδώ, ας αποφασίσουμε τι θέλουμε για τους εαυτούς μας. Ας ορίσουμε τον τόπο μας.
(δημοσιεύθηκε στο φύλλο 3ης-7-2019 της ΚΣ)
Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.
Ακολουθήστε μας στο Google NewsΑκολουθήστε μας στο Instagram
Ακολουθήστε μας στο twitter
Ακολουθήστε μας στο Facebook
