«Η αέναη Αξία της πόλης μας»

 Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη*

Και μόνο το όνομα του Ιωάννη Καποδίστρια, άμεσα συνυφασμένο με τη γένεση του Ελληνικού Κράτους, και όχι μόνο, η ίδια η Κέρκυρα, συνειρμικά και αυτοδίκαια, ως η πατρίδα του, αποκτά εύρος. Επίσης, άμεσα συνδεδεμένοι με την Κέρκυρα και οι δύο άλλες μορφές που διαμορφώνουν την ταυτότητα της Ελλάδας, ο Διονύσιος Σολωμός  και ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος. Το αποτέλεσμα της σύνθεσης της ποιητικής δημιουργίας του πρώτου και της μελοποίησης του  δεύτερου, με τη διαμόρφωση του Εθνικού μας Ύμνου, όπως καθιερώθηκε από το 1865, αποτυπώνει άλλη μια φορά τη δυναμική του τόπου που «γεννάει» ανθρώπους ευγένειας, πνεύματος και ψυχής.

Από την άλλη, ο ίδιος ο τόπος, ένα ολόκληρο μνημείο συνεχόμενων εποχών, από την προϊστορική και ιστορική περίοδο, αναδύει τις ανεξίτηλες συνιστώσες του μέσα στη διαχρονία, ανεξαρτήτως, εάν ο σημερινός νησιώτης νιώθει να τις αντικρίζει στην καθημερινότητά του και αν ο κάθε επισκέπτης θέτει πάνω από όλα το σεβασμό του προς αυτές.

 Σε έναν κοντινό μας τόπο, ο οποίος όντως αποτελεί καθημερινό πολιτιστικό κέντρο ως λίκνο της Αναγέννησης, η Φλωρεντία, έχει αυτοδίκαια τον αμέριστο σεβασμό όλων, ντόπιων και μη, χωρίς καν να τίθεται το οποιοδήποτε ζήτημα, εξάλλου κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή προς την ίδια την πόλη. Εκεί δε χρειάζεται ο κάθε περιηγητής, όπως και ο κάθε κάτοικος, να δει αν θα νιώσει κάτι από την περιδιάβασή του στις πλατείες και στα  σοκάκια. Πρόκειται για a priori αξίωμα.  Απλούστατα, η πόλη διατηρεί τις αξίες της μέσα στη χρονική πορεία χωρίς ποτέ να διαβρώνεται  το έργο εκείνων που συνδιαμόρφωσαν τον καθιερωμένο τύπο της, που τίποτα δε την αλλοιώνει, στη ρότα του απαραίτητου εκσυγχρονισμού και εκμοντερνισμού καθώς και του καλπάζοντος, απαραίτητου για κάθε τόπο,  τουρισμού. Έτσι, όλοι βλέπουν μπροστά τους τον Μποτιτσέλι, το Μιχαήλ Αγγέλλου, το Λεονάρντο Ντα Βίντσι και  παράλληλα τους  άλλους κορυφαίους, αφού όλη η πόλη ακολουθεί την ίδια κουλτούρα και σέβεται τις ίδιες αρχές, όχι θεωρητικά αλλά εν τοις πράγμασι. Όσο για τις τρατορίες, η κάθε παραδοσιακή γωνιά, μέσα στον κορμό της πόλης, μέρος αναπόσπαστο στη σύνθεση της καθημερινότητας, αλλά και ο κάθε χώρος ξεχωριστά,  ο οποίος σφύζει από ζωή, δεν αποτελεί καμία παραφωνία που να αποσυνθέτει το χθες από το σήμερα. Όταν,  μάλιστα, τέτοιες σκέψεις προέρχονται από νέους ανθρώπους, από μαθητές που πρόσφατα την επισκέφθηκαν, σε πλαίσιο Διεθνούς Φεστιβάλ, χρέος όλως μας είναι η αποκωδικοποίηση των συναισθημάτων και των εντυπώσεών τους, γιατί μέσα από αυτήν την κριτική προέκυψε και η πικρία που η Κέρκυρά μας διαφέρει παρασάγγας από την ποιότητα αυτήν που αντίκρισαν στη γειτονική μας Φλωρεντία.

Στην Κέρκυρά μας, λοιπόν,  ας αναλογιστούμε, αν  ο Καποδίστριας είναι παρών σε κάθε ανάλογη περίσταση, σε κάθε γωνιά της πόλης μας, να μας μεταφέρει τη σκέψη του για ανάπτυξη και αγάπη για το καλύτερο της κάθε δημιουργίας.  Επίσης, κατά το ίδιο, αν ο Σολωμός και ο Μάντζαρος αντηχούν στα σοκάκια μας, μεταδίδοντας τη δυναμική τους για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας.  Αλλά και η Μονή της Ευαγγελίστριας, η Ανουτσιάτα μας, ας αναλογιστούμε αν μας θυμίζει την ενετική περίοδο και τους Αυγουστινιανούς ή το Μεγάλο Πρωτοπαππά Ηλία Μονομάχο ή τα γεγονότα του 1537. Μάλλον δύσκολο να νιώθουμε και το  Μιγκέλ ντε Θερβάντες να μας αφήνει το λόγο του να εισχωρεί στη σκέψη μας,  ειδικά όταν περνάμε από τον οικείο χώρο, που ακόμη δυστυχώς δεν έχει τη δέουσα όψη,  για την κατάσταση των τραυματιών της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, εδώ στο νησί μας. Και μάλλον πάλι δύσκολο,  όταν περνάμε μπροστά από τη σχετική  μαρμάρινη πλάκα, να συναισθανόμαστε και τον απόηχο των βομβαρδισμών του 1943, που κατέστρεψαν την εκκλησία και τους τάφους των μαχητών του 1573, που περισυλλέγησαν  τα λείψανά τους και  ξαναθάφτηκαν.

Η Αξία της πόλη μας είναι κεφάλαιο που έχει γραφτεί με τη δυναμική των πρωταγωνιστών της, πέρα από την τήρηση ή μη της καθημερινής υποχρέωσης όλων  μας, στο επίπεδο που αναλογεί για τον καθένα, απέναντι σε  αυτήν. Εξάλλου, ο σεβασμός και η υπευθυνότητα είναι θέμα παιδείας, που από γενιά σε γενιά καλείται να μεταβιβάζεται, όπως ακριβώς ισχύει στη γειτονική μας, κοσμοπλημμυρισμένη, καθημερινά, Φλωρεντία. Και φυσικά σημαντικότατος και ο ρόλος όσων διαχειρίζονται τα της πόλεως.

Κέρκυρα και Φλωρεντία, λοιπόν, δυο πόλεις με τη δική τους αξία στο διάβα των αιώνων, μνημείο στο σήμερα. Το  ζήτημα, ωστόσο, είναι η δυναμική αυτή περί των αποτυπώσεων και των απόηχων.

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 15ης-7-2023 της ΚΣ στη στήλη “Απο τα Παλιά στο Σήμερα”

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook