Μελάνι στο χρώμα της ψυχής: μαύρο.

«Ω, οι μπούκλες! Πού πήγαν οι ασημένιοι βόστρυχοι; Αυτοί που κάποτε (μόλις πριν από έναν χρόνο) σκίαζαν το πλατύ μέτωπο του Κατρούγκαλου! Νομίζω, μπουλντόζα πρέπει να

οδηγούσε ο πανδαμάτωρ όταν πέρασε ίσως ήταν και λίγο μεθυσμένος. Ας καταγραφεί, παρακαλώ, η θλιβερή απώλεια ως ακόμη ένα από τα εγκλήματα της Δεξιάς»

«Όλως τυχαίως –συνήθως έτσι συμβαίνουν αυτά– έπεσα πάνω σε συνέντευξη της φλογερής Θεοδώρας Τζάκρη, την οποία θαυμάζω για την εδραία αυτοπεποίθησή της, από την πρώτη της και εξόχως δραματική εμφάνιση στη Βουλή το 2004. (Φορούσε εφαρμοστό φόρεμα με περίτεχνα και αποκαλυπτικά σκισίματα, μολονότι τότε ήταν 15 κιλά βαρύτερη…)»

«Το καλύτερο είναι ότι είδα μπροστά στα μάτια μου μεγαλοστέλεχος του κόμματος να ψάχνει να βρει την τουαλέτα σε ξενοδοχείο εκ μέρους της κ. Δανάης Στράτου και, αφού τη βρήκε, τη συνόδευσε ως εκεί».

Τα παραπάνω είναι τεκμήρια, απευθείας αντιγραμμένα από την επίσημη ιστοσελίδα της Καθημερινής, και συγκεκριμένα από τη στήλη του «Φαληρέος», κατά κόσμον Στέφανου Κασιμάτη.

Αυτά για κάποιους ονομάζονται Δημοσιογραφία.

Και περισσεύουν δυστυχώς, ακόμη και εκεί που δεν περισσεύει τίποτα άλλο, μόνο η προστυχιά.

Αμφιβάλλετε ότι η πένα διαθέτει τη δική της προστυχιά, ότι είναι πουτάνα όταν το μελάνι της είναι γεμάτο κόμπλεξ;

Ή υποθέτετε ότι όποιος ξέρει να γράφει αποκλείεται να είναι κάθαρμα;

Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, ένα κομμάτι της δημοσιογραφίας, άλλοτε πυλώνα των σύγχρονων δημοκρατιών, άρχισε να γίνεται βρωμερό κουτσομπολιό. Στον 21ο αι. το φαινόμενο απογειώθηκε, με τύπους σαν τον Κασιμάτη, που αναμιγνύουν στη δήθεν πολιτική τους στήλη ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς και κοροϊδίες επί προσωπικού.

Δεν πρόκειται για το είδος της δημοσιογραφικής λασπολογίας με σκοπό το κέρδος, με κορωνίδα την αγγλική Sun, αλλά για ένα άλλο φαινόμενο. Ένα φαινόμενο ανθρώπων που με εντυπωσιακή ανωριμότητα, σε ώριμα χρόνια, εκβράζουν από τα εσώτερα της ψυχής τους ό, τι τους βασάνιζε από παιδιά. Όλη τους η μειονεξία, τα ζητήματα με τη μαμά τους, τον μπαμπά τους και την άτιμη την τύχη τους που τους γέννησε κάτι άλλο από αυτό που θα ήθελαν, όλα αυτά και άλλα πολλά, βάφουν το μελάνι τους μαύρο. Ίδιο χρώμα με την ψυχή τους.

Ο «Φαληρεύς» δεν είναι ο μόνος που θα μπορούσε να φαλιρίσει την ελληνική αρθρογραφία. Δε θα τα καταφέρει όμως, γιατί απέναντί του στέκονται ακόμη, πένες ανθρώπων που και ώριμα και σοβαρά και με επίγνωση της ευθύνης τους, μας φωτίζουν καθημερινά με τις ιδέες και τις απόψεις τους.

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 2ας-9-2020 της ΚΣ στη στήλη Αλι-θινά!

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook