Στο τσουβάλι

Τον Κώστα, το Νίκο, την Ελένη και τους χιλιάδες άλλους Έλληνες φοιτητές, που άρθρωσαν ολοκληρωμένες λέξεις, φράσεις και νοήματα εντός της χώρας, εντός της χούντας, εντός του απόλυτου κινδύνου, μέσα από το τείχος (κυριολεκτικό και μεταφορικό) του Πολυτεχνείου, τους βρίσκουμε σήμερα παραχωμένους στο τσουβάλι.

Φαίνεται πως όλοι αυτοί, οι χιλιάδες φλογισμένοι νέοι είχαν σκοπό να γίνουν υπουργοί, να καταχραστούν δημόσιο χρήμα και να κάνουν περιουσία από μίζες.

Κοιτάω μέσα από τα παράθυρα το παλιό τριάρι. Οι τοίχοι είναι χλωμοί, το ίδιο και η λάμπα.  Οι κουρτίνες ντεμοντέ, κρέμονται όπως τα πρόσωπα των ιδιοκτητών τους, παρατημένες από τότε που η σύνταξη μειώθηκε σαν καταδίκη ενός τέλους που θύμιζε την αρχή. Φτώχεια.

Στην παιδαγωγική ακαδημία κι οι δυο, αυτός μέσα στο Πολυτεχνείο από την παραμονή της μεγάλης εξέγερσης. Αυτή να κλαίει και να φοβάται για τον καλό της, κλεισμένη στο διαμέρισμα μιας θείας της στο Παγκράτι, με το αφτί της κολλημένο στο ραδιόφωνο. «Σας μιλά η φωνή των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων». Φοβόταν μήπως δεν ξανακούσει τη δική του φωνή, μη δεν τον ξαναδεί, μόλις που τον αγάπησε, μόλις που ονειρεύτηκε αυτό το μαγικό για πάντα. Μα τι ήθελε αυτός ο Νίκος και έτρεχε με τα κόμματα και τα επαναστατικά τους; Αυτή φοβόταν.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι όταν βρέθηκε κοντά της, την επόμενη της εξέγερσης, τον έβλεπε για ήρωα και δε φοβόταν πια. Κι αυτός είχε ψηλώσει δέκα πόντους. Είχε μεγαλώσει, σαν να χωρούσε στα στήθη του, του κόσμου όλα τα όνειρα,  ας ξανάρχονταν τα τανκς, είχε ατσάλι στη θέληση, μετά από τη νύχτα αυτήν. Και δρόμο στα μυαλά. Ήταν γενναίος.

Τώρα, στο γέρινο τριάρι, μόνο εκείνο το κόκκινο ζιβάγκο, το παραχωμένο στην παλιομοδίτικη, εντοιχισμένη ντουλάπα μένει να του θυμίζει ότι κάποτε λογαριάστηκε για ήρωας. Δεν αναφερόταν πια στο γεγονός. Οι μέρες,  οι πιο φλογισμένες της επανάστασης και του έρωτα κόντευαν να ξεχαστούν. Σαν να μην ήταν πια δικές του. Σαν το κόκκινο ζιβάγκο να παρέμενε μοναχό χρωματιστό τεκμήριο μιας ξεθωριασμένης αλήθειας.  Κι όταν η γυναίκα του ξεκινούσε να εξιστορήσει, τη σταματούσε. «Ένα τσουβάλι γίναμε, σταμάτα» της έλεγε και δε σήκωνε αντιρρήσεις.

Την ίδια άποψη άλλωστε έχουν και οι κανονικοί υπουργοί, πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, αυτός θα τους αμφισβητήσει;

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 20ης-11-2019 της ΚΣ

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook