«Ο Θουκυδίδης και η Κέρκυρα»

Βουσολίνου Ανυφαντή Ελένη*

Για πολλούς τα Αρχαία Ελληνικά, ως γλώσσα, αποτελούν περίπτωση που ούτε καν επιθυμούν να συζητήσουν, μια «άχρηστη», μια «νεκρή» γλώσσα που ειδικά με τη σύγχρονη εποχή της διαρκώς εξελισσόμενης τεχνολογίας, όπως αρκετοί ισχυρίζονται, καμία συμβολή δεν μπορούν να προσφέρουν. Μέσα σε αυτή την εννοούμενη συνειδησιακή άρνηση ας υπολογιστεί και η απόλυτη επιλογή μαθητών να μην ασχολούνται καθόλου με μαθήματα που δε σχετίζονται  με την κατεύθυνση μαθημάτων που επιλέγουν ή εν γένει με τα ενδιαφέροντά τους. Και, τουλάχιστον, η έννοια της γενικής μόρφωσης, της εγκυκλοπαιδικής, μοιάζει ουτοπία. Λάθος, βέβαια, οικτρό για την ανάλογη γενική συγκρότηση κάθε ατόμου.

Ουσιαστικά, το βαθύτερο ζήτημα είναι η απώλεια βαθύτερων αξιών και γνώσεων που το πλήθος των κειμένων της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας εμπεριέχει. Συγκεκριμένα, οι βαθύτερες επιπτώσεις του φαινομένου αυτής της ελλειμματικής γνώσης συσχετίζονται με την απόσχιση από την ανθρωπιστική παιδεία, πέρα από την έννοια της αποκοπής της γνωριμίας με τη μήτρα της Νεοελληνικής Γλώσσας, όσο κι αν η άμεση μεταξύ τους συγγένεια, δηλαδή Νεοελληνικής και Αρχαίας Γλώσσας, προκύπτει πολλάκις από την ετυμολογία των λέξεων, και ας αφήσουμε και την επίδραση που έχει ασκηθεί και στην ορολογία Ξένων Γλωσσών.

Ένας θησαυρός γνώσεων από τα κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας προκύπτει, για παράδειγμα, μέσα από το συνολικό έργο του Θουκυδίδη, από το οποίο έργο υπάρχουν ιστορικά, και όχι μόνο, στοιχεία για τον τόπο μας. Μέσα από αυτά μπορούμε να κατανοήσουμε ζητήματα διαχείρισης, όπως περί της θρησκείας, της κοινωνικής, οικονομικής, και πολιτικής οργάνωσης των ανθρώπων της αρχαίας εποχής και περαιτέρω επιμέρους θέματα.

 Μεταξύ αυτών η αναφορά γεγονότων του Πελοποννησιακού Πολέμου αποτυπώνουν γεγονότα που είχαν συμβεί στο ιδιαίτερα προσφιλές μας μέρος της Παλαιόπολης. Συγκεκριμένα, δεν είναι τυχαία η πεποίθηση ότι ένα μέρος της περιοχής αυτής συσχετίζεται με τα Μετέωρα, καθότι στο έργο του Θουκυδίδη (Ιστορίαι, Γ, 72) παίζει ο τόπος αυτός παίζει το δικό του ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου, ο οποίος μόνο ολέθριος υπήρξε. Μάλιστα, οι ανασκαφές στο χώρο αυτό επιβεβαίωσαν τα αναφερόμενα στο έργο του και παράλληλα αποτέλεσαν οδηγό για το πλήθος των ιερών και του άλσους, όπως και των κινητών αρχαίων ευρημάτων της περιοχής..

Μεταξύ, λοιπόν, των μνημείων, το Ιερό της Ήρας, το γνωστό ως Ηραίο, ιδρυμένο από την αρχή του κορινθιακού αποικισμού, το οποίο, όπως σήμερα διασώζεται αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος της αρχικής σύνθεσης, πέρα από τη συσχέτιση με την επιγραφή «ORFOS IAPOΣ//TAΣ ΑΚΡΙΑΣ, αφήνει ακόμη το ζωηρό ενδιαφέρον για την πλήρη αποκρυστάλλωση περί της συνολικής μορφής που είχε όλη η ανάλογη σύνθεση.

Μέσα, λοιπόν, από μια πρώτη προσέγγιση μέσω της απλής ανάγνωσης αναφορών της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας μπορεί να ενισχυθεί η γνώση μας για το παρελθόν του κάθε τόπου και, παράλληλα, να διαμορφωθεί και το επιπλέον ενδιαφέρον για περιπατητικές απολαύσεις σε σημεία του νησιού, όπου συνδυάζεται η Ιστορία με την αρμονία του φυσικού χώρου, μέσα στον οποίο χώρο τα μνημειακά απομεινάρια του παρελθόντος χρήζουν το σεβασμό μας. Ίσως, μέσα από μια τέτοια διάσταση, να έπαυε και η κάθε μορφή βεβήλωσης προς τα μνημεία μας, οπότε και το κάθε ανάλογο μάθημα δε θα θεωρούταν περιττό ή ανούσιο για τον οποιοδήποτε μαθητή.

 Βέβαια, όλα πρώτιστα είναι θέμα παιδείας, καθότι ο σεβασμός, ναι μεν δεν είναι εμφυτευμένος σε κανένα πρόσωπο εξαρχής, είναι, ωστόσο, δυνατότητα κοινής επίκτητης διεργασίας, από όλους και όλες που έχουν ανάλογο μερίδιο ευθύνης προς αυτό το ηθικό μέρος.  

*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 19ης-4-2ο24 της εφημερίδας “Η Κέρκυρα Σήμερα” στη στήλη “Απο τα Παλιά στο Σήμερα”   

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook