Κατακρήμνιση θεσμών και αφυδάτωση κινημάτων (Γράφει ο Κωστής Παυλίδης)

-Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  στο απόσπασμα

Αυτό που ψυχανεμίζεσαι είναι τραγικό!

Η παγκόσμια κοινωνία ευρισκόμενη σε πλήρη ανισορροπία τριάντα χρόνια περίπου και η δική μας η ελληνική, να κατρακυλά τα τελευταία δώδεκα. Προφανώς υποταγμένες εθνικές πολιτικές σε οργανωμένους παγκόσμιους σχεδιασμούς μας οδηγούν σε κατακόμβες ψυχοσωματικής ανεπάρκειας. Οι μεταπολιτευτικές περίοδοι μας γέμισαν ελπίδες μιας θεμελιωμένης δημοκρατίας που να εγγυάται την κοινωνική απελευθέρωση και οικονομική ανάπτυξη. Οι δύο πρώτες περίοδοι της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν ένα κλίμα αισιοδοξίας που δυστυχώς ανατράπηκε και με επιλογές λανθασμένες του ίδιου του κινήματος. Ο εικοστός πρώτος αιώνας μας βρίσκει με το βλέμμα να ψάχνει τα πόδια μας. Κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, πτωχοποιηση της κοινωνίας, αποβιομηχάνιση, απαγροτοποιηση, ξεπουλημάτων κρατικών δομών και υποδομών μας φέρνουν στα ομιχλώδη δύσβατα στενά της πανδημίας του κορωνοϊού. Δεν έφτανε δηλαδή το “κλίμα” που ήταν στραβό, το έφαγε και ο γάιδαρος και τώρα κλαίμε την μοίρα μας. Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των πραγμάτων, κάποιοι χτίζουν το μέλλον μιας νέας τάξης πραγμάτων με φοβικές κοινωνίες, αμήχανα πολιτικά κινήματα, οικονομικές δικτατορίες και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η επιστροφή σε μεσαιωνικά καθεστώτα αρχίζει και γίνεται αντιληπτή εξέλιξη. Αμήχανοι άνθρωποι, εκλιπαρούν την απελευθέρωση των δεσμών τους. Όλοι πια αντιμετωπίζουν υπαρξιακά προβλήματα. Οι σχέσεις καταρρέουν και η ατομική επιβίωση γίνεται σκοπός μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Στην πατρίδα μας το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων αδυνατεί να αναδείξει την τραγική διάσταση της πραγματικότητας. Γκρεμίζονται θεσμοί και λαϊκές κατακτήσεις. Ο πρώτος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης χάνει σημαντικούς χώρους παρέμβασης. Αντί να εξελιχθεί σε δύναμη τοπικής κυβέρνησης χάνει ακόμη κι αυτήν την διαχείριση των απορριμμάτων και όχι μόνον. Στην Κέρκυρα το σύνολο των μνημείων, ιστορικών χώρων, λιμάνια, παράλιες ζώνες, υδατοδρόμια, φράγματα, χρήση γης, διαχείριση επενδύσεων, απορρίμματα και η αφυδάτωση δεν έχει τελειωμό, καθιστούν τους δήμους του νησιού αμήχανους παρατηρητές. Η πανδημία απομονώνει τον πολίτη αλλά συγκεντρώνει δικαιώματα και πλούτο στους ηγεμόνες-κατακτητές. Πρωτοφανής εμπειρία ιστορικού χρόνου που οι πόλεμοι ωχριούν και ζηλεύουν τον φοβερό “κορωνοϊό”. Αυτό δε, που γίνεται σιγά-σιγά πεποίθηση είναι ότι η επιστροφή στην κανονικότητα, γίνεται όνειρο θερινής νυκτός. Θεατές μιας τραγωδίας που ούτε ο Αισχύλος δεν θα μπορεί να καταγράψει. Μακάρι να είναι μόνον ένας Εφιάλτης!

Τέτοια κερκόπορτα αφήσαμε άραγε;

*Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ” που κυκλοφορεί στα περίπτερα 04/02/2021

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook