Wilhelm Wieprecht: Η συνεισφορά του στην ανάπτυξη και καθιέρωση της σύγχρονης συμφωνικής μπάντας

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ*

Η τελική συνένωσητης οργανικήςδιαμόρφωσης και σύνθεσης της σύγχρονης συμφωνικής μπάντας σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ανάπτυξη της στρατιωτικής μπάντας στην ευρωπαϊκή χώρες όπως η Πρωσία, η Γαλλία και η Αγγλία.

Αν και η Πρωσία στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα δεν είχε σχεδόν τον μεγαλύτερο αριθμό στρατιωτικών μουσικών, όπως έκανε η Γαλλία ή η Αγγλία, έχει συχνά θεωρηθεί ως η χώρα που ξεκίνησε τη διαδικασία της προσπάθειας να τυποποιήσει την οργανική ρύθμιση της στρατιωτικής μπάντας, υπό την επιρροή του συνθέτη και μουσικού Wilhelm Wieprecht (1802-1872).

Ο Wieprechtγεννήθηκε σε μια μουσική οικογένεια και έλαβε το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσής του από τον πατέρα του.

Αρχικά, έμαθε να παίζει βιολί, αλλά αργότερα αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με το τρομπόνι, ένα όργανο που έμαθε και τελειοποίησε στην ηλικία των είκοσι.

Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του ως νεαρός άνδρας, βρέθηκε τυχαίασε μια υπαίθρια συναυλία μιας στρατιωτικής μπάντας που εκτελούσε μια μεταγραφή της εισαγωγήςτου “Figaro.”

Από αυτό το σημείο και μετά, ανέπτυξε ένα πάθος για τη στρατιωτική μπάντα, και επικεντρώθηκε σε μεγάλο μέρος του χρόνου και των προσπαθειών του για την ανάπτυξη αυτής της παράδοσης.

Αν και δεν ήταν στρατιωτικός, η εμπλοκή του με τις στρατιωτικές μπάντες ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή.

Τέτοιες μπάντεςόλο και περισσότερο χρηματοδοτούνται για την περαιτέρω επέκταση και την ανάπτυξη, και το κύμα των νέων οργανικών εξελίξεων ενσωματώθηκε σιγά-σιγά.

Για να ενταχθεί σε αυτή την παράδοση, συνειδητοποίησε ότι “η πιο κατάλληλη είσοδος του στη στρατιωτική μουσική ήταν μέσα από το ένα είδος μπάντας, οι περισσότεροι μουσικοί εκείνη την εποχή δεν ενδιαφέρονταν και τόσο για να ενταχθούν ως τρομπετίστεςστο σώμα του ιππικού.”

Ήταν εδώ που ο Wieprecht άρχισε να κάνει τις “πολλές σημαντικές συστάσεις σχετικά με την οργανική ρύθμιση και τις αναλογίες των τμημάτων στην μπάντα .”

Ως αποτέλεσμα, απέκτησε μια θέση σε μια μπάντα ιππικού, όπου αμέσως συνέστησε στον

Ταγματάρχη του να αντικαταστήσει την φυσική τρομπέτα – των οποίων οι αρμονικοί περιορισμοί περιόρισαν το όργανο να εκτελεί μόνο τις νότες της αρμονικής σειράς – με τις τρομπέτες βαλβίδων που ήταν ικανές να παίζουν χρωματικά.

Το αποτέλεσμα ήταν η νέα σύσταση της οργανικής ρύθμισης αυτού του συνόλου των δεκατριών μελών ν’ αποτελείτε από :

1 high Bb valve trumpet, 2 keyed trumpets, 1 alto trumpet in Eb with valves

2 tenorhoms in Bb, 1 tenor-bass horn in Eb, 4 Trumpets in Eb with valves, 2 bass trombones

Αυτό δεν ήταν το τέλος της κληρονομιάς του Wieprecht.

Η έλευση αυτής της εξέλιξης ως συνόλου διαδόθηκε γρήγορα, αλλά καιπολύ καιρό πριν τον Wieprecht προσφέρθηκαν αρκετές ευκαιρίες για την αναδιοργάνωση της οργανικής ρύθμισης πολλών άλλων στρατιωτικών μπαντών.

Για παράδειγμα, το 1842, του δόθηκε η προσωρινή ηγεσία της 10ης γερμανικής στρατιωτικής μπάντας του Εθνικού Στρατού, όπου πρότεινε και οργάνωσε μια «συναυλία τέρας» στην οποία θα συμμετείχαν όλες οι πρωσικές στρατιωτικές ομάδες (ιππικό, πεζικό κ.λπ.).

Βρέθηκε Αντιμέτωπος με αρκετές δυσκολίες.

Πρώτον, η έλλειψη τυποποίησης των οργάνων μεταξύ των ομάδων οδήγησε σε περίπλοκα

ζητήματα σχετικά με τις παρτιτούρες και τα μεμονωμένα μέρη.

Λόγω της έλλειψης συνέπειαςτων ήδη χρησιμοποιούμενων οργανικών ρυθμίσεων μεταξύ των μπαντών ιππικού και πεζικού σε όλη την Πρωσία, ήταν απαραίτητο για το Wieprecht να γράψει μέχρι δεκαεπτά διαφορετικά μέρη και εκδόσεις και για τους δύο τύπους μονάδων.

Ως εκ τούτου, η Wieprecht επεδίωξε να θεσπίσει κάποια μορφή συνεπούς οργανικής ρύθμισης.

Για να κερδίσει την υποστήριξη για την προτεινόμενη τυποποίηση της οργανικής ρύθμισης του, ο Wieprecht προσπάθησε να δημοσιεύσει τις ιδέες του στον Τύπο.

Πρότεινε κι εμφάνισε τρεις ξεχωριστές λίστες ομάδων— την “Ακουστική Πυραμίδα” — τις οποίες θεώρησε ότι θα επιτύχει την μεγαλύτερη ισορροπία και εναρμόνιση εντός της μπάντας.

Σε μια ανάλυση της ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣμπορούμε να δούμε την προσεκτική επιλογή των μουσικών οργάνων και την κατάλληλη τοποθέτησή τους μέσα σε ομάδες, με βάση το συνολικό ηχητικό χαρακτήρα τους.

Κατά την εκτίμηση του Wieprecht, η ισορροπία επιτυγχάνεται όταν έχετε τον συνδυασμένο αριθμό των μεσαίων και χαμηλότερων ομάδων οργάνων που ισούνται περίπου με εκείνη των ομάδων οργάνων που είναι διεισδυτικά-δυνατά.

Κατά τη σύγκριση αυτής της πυραμίδας με τη σύγχρονη συμφωνική μπάντα, βρίσκουμε μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με την αναλογία μεταξύ των ανώτερων ξύλινων πνευστών και τον αριθμό των μεσαίων και χαμηλότερων χάλκινων.

Οι βασικές έννοιες είναι οι ίδιες, γεγονός που δείχνει τη συνάφεια και τη σημασία της Ακουστικής Πυραμίδας κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα.

Λίγο μετά τη δημοσίευση της πρότασής του, ο Wieprecht έλαβε αιτήματα από όλα τα μέρη της Ευρώπης, ζητώντας τη βοήθειά του για την αναδιοργάνωση αρκετών στρατιωτικών μπαντώνώστε να ταιριάζουν στην ακουστική του πυραμίδα.

Ως αποτέλεσμα, μέχρι τα μέσα του αιώνα, μεγάλες μπάντεςσυναυλιακού τύπο,δεν ήταν ασυνήθιστες, βρέθηκαν σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως η Ρωσία, η Τουρκία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Αγγλία και πολλά άλλα.

Το σαξόφωνο, ένα εξαιρετικά αξιοσέβαστο όργανο της σύγχρονης συμφωνικής μπάντας, δεν χρησιμοποιήθηκε αυτή την περίοδο παρά πολύ, αλλά αργότερα προς τα μέσα του 19ου αιώνα.

Ωστόσο, ο αντίκτυπός της ήταν εκπληκτικός – προσφέροντας νέα ηχητικά χρώματα,

ευελιξία κι απόδοση της δυναμικής – και τελικά αντικατέστησε λιγότερο επιτυχημένα όργανα.

Οι εξελίξεις αυτές είναι άμεσο αποτέλεσμα των προσπαθειών που κατέβαλε ο AdolpheSax

στην συνεχιζόμενη επιδίωξη του για την αποδοχή του οργάνου του.

Αν και ο Wieprecht δεν ήταν το μόνο άτομο στο δέκατο ένατο αιώνα των οποίων οι προσπάθειες επέκτειναν την ανάπτυξη της στρατιωτικής μπάντας, ήταν αναμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες μορφές της.

Αν δεν υπήρχαν οι διάφορες μπάντες χάλκινων, μπάντες πεζικού, μπάντες ιππικού, και οι πολλές πολιτικές μπάντες που ήταν διαθέσιμες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι προσπάθειές του για την επιβολή της ανάγκης να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένα όργανασε συγκεκριμένες τονικότητες, θα ήταν άσκοπη.

Δεύτερον, ο αντίκτυπός του στο ρεπερτόριο στρατιωτικών μπαντώνπρέπει επίσης να αναγνωριστεί.

Σε μια εποχή όπου πολύ λίγη μουσική ήταν διαθέσιμη στη στρατιωτική μπάντα, ο Wieprechtανέλαβε προσωπικά να οργανώσει και να μεταγράψει συμφωνίες, εισαγωγές, και άλλα έργα του κλασικού ρεπερτορίου για τις μπάντες που έπαιζαν συχνά σε εσωτερικές και εξωτερικές συναυλίες.

Οι καινοτομίες του Wieprecht προετοίμασαν το δρόμο για την ίδρυσηκαι την αναγνώριση της πρώιμης συμφωνικής μπάντας.

*Είναι μαέστρος

Ακολουθήστε το kerkyrasimera.gr για να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα από την Κέρκυρα.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Ακολουθήστε μας στο twitter

Ακολουθήστε μας στο Facebook